Ange de désolation - Detroit

Tu viens encore chaque nuit

Visiter mon jardin enfoui

Comme une traînée d’or effilochée

Toi la douce trace hurlante

Dors mon ange de désolation

Dès que le vent aura tourné

Nous ferons diversion

Et tu m’emmèneras

Tu sais maintenant

De ce coté du monde, on étouffe

L’odeur du soufre et le cristal brisé

S’incrustent au tréfonds des chairs

En direct, nos cœurs en dissection

Dans leurs paniers à ordures,

Il y aura 510 versions

Pour engraisser les porcs

Dors mon ange, dors

Dors mon ange, dors

Dors mon ange, dors

L'éternité nous appartient

Chaque seconde la contient

Dis moi, te souviens-tu des splendeurs nocturnes et des rires fous?

Et dans l’iris, plantés comme des poignards

Des éclats de rires rien qu'à nous

Dors mon ange de désolation,

Rien ne pourra jamais nous enlever nos frissons

On mixera la voûte céleste avec le macadam

Et tu m’emmèneras

Je komt nog steeds elke avond

Bezoek mijn begraven tuin

Als een streep van gerafeld goud

Jij lief schreeuwend spoor

Slaap mijn engel van verlatenheid

Zodra de wind draait

We maken een omleiding

En jij neemt mij mee

Je weet nu

Aan deze kant van de wereld zijn we aan het stikken

De geur van zwavel en gebroken kristal

Ingebed in de diepten van het vlees

Leef, onze harten in dissectie

In hun vuilnismanden,

Er zullen 510 versies zijn

Varkens vetmesten

Slaap mijn engel, slaap

Slaap mijn engel, slaap

Slaap mijn engel, slaap

de eeuwigheid is van ons

Elke seconde bevat het

Vertel me, herinner je je de nachtelijke pracht en het wilde gelach?

En in de iris, vast als dolken

Lach alleen voor ons

Slaap mijn engel van verlatenheid,

Niets kan ooit onze koude rillingen wegnemen

We mengen het hemelgewelf met het asfalt

En jij neemt mij mee