Un miércoles cualquiera - Despistaos

Ya no quiero pulmones,

no te puedo respirar.

Se ha largado hace un rato

tu olor de mi coche

y tu ausencia me empaña el cristal.

Ya no quiero ilusiones,

no las iba a regalar.

Se ha encerrado aquíal lado

un recuerdo de anoche

y me mata si le oigo gritar.

Cada vez que vuelvo paso por tu portal,

algún salto mortal sin red

y casi nunca caigo de pie.

Cada vez se compra más caro el volverte a ver.

Me invento historias que guardar

para el día en que síque estés.

Ya no quiero emociones

sobre la barra de un bar,

yo prefiero un día entero

escapar del murmullo

y encerrarme en mi cuarto a cantar.

Ya no quiero intenciones

que se borren na más empezar.

Que si espero, no espero,

mi tiempo no es tuyo,

que mañana te vuelvo a llamar.

Cada vez que vuelvo paso por tu portal,

algún salto mortal sin red

y casi nunca caigo de pie.

Cada vez se compra más caro el volverte a ver.

Me invento historias que guardar

para el día en que síque estés.

Un miércoles cualquiera

decidívolverme loco y de rebote

me coloco en tu escalera.

Amanece que no es poco y no te toco

pa' que no me duela.

Cada vez que vuelvo paso por tu portal…

Ik wil geen longen meer,

Ik kan je niet ademen.

Hij is een tijdje geleden vertrokken

jouw geur van mijn auto

en jouw afwezigheid vertroebelt mijn glas.

Ik wil geen illusies meer,

Ik zou ze niet weggeven.

Het is hier op slot naast

een herinnering aan gisteravond

en het doodt me als ik hem hoor schreeuwen.

Elke keer als ik terugkom, passeer ik je portaal,

een salto zonder net

en ik land bijna nooit op mijn voeten.

Het wordt steeds duurder om je weer te zien.

Ik verzin verhalen om te bewaren

voor de dag dat je bent.

Ik wil geen emoties meer

op een toog,

Ik heb liever een hele dag

ontsnappen aan het geruis

en mezelf opsluiten in mijn kamer om te zingen.

Ik wil geen intenties meer

dat ze worden gewist zodra u begint.

Dat als ik wacht, ik niet wacht,

mijn tijd is niet de jouwe,

dat ik je morgen weer bel.

Elke keer als ik terugkom, passeer ik je portaal,

een salto zonder net

en ik land bijna nooit op mijn voeten.

Het wordt steeds duurder om je weer te zien.

Ik verzin verhalen om te bewaren

voor de dag dat je bent.

Elke woensdag

Ik besloot om gek te worden en terug te kaatsen

Ik sta op je ladder.

Het daagt dat het niet klein is en ik raak je niet aan

Zodat het geen pijn doet.

Elke keer als ik terugkom, passeer ik je portaal ...