La última página - Despistaos

La historia de siempre quizá algo más breve y más lejos

Allí siempre llueve y aquí no te tengo

Algunos matizes, palabras de nueve y comprendo

Que las cicatrizes no las borra el tiempo

Me quedo mirándote, te veo salir por la puerta de atrás

No sé si esperarte, seguirte hasta Marte o meterme en un Bar

No sabes que sientes, yo sé que ni a ostias aprendo

Y aunque a veces dueles, a veces te quiero

Ya me lo advertiste pero es que no tengo remedio

Y los días grises los llevo por dentro

Me quedo mirándote, te veo salir por la puerta de atrás

No sé si esperarte, seguirte hasta Marte o meterme en un Bar

Arranqué, la última página y borré de mi cabeza el texto

Sabía que ésto iba a pasar y no lo entiendo

Arranqué, la última página y borré de mi cabeza el texto

Sabía que ésto iba a pasar

Arranqué, la última página y borré de mi cabeza el texto

Quiero probar con un final abierto

De geschiedenis van altijd misschien iets korters en verder

Het regent daar altijd en ik heb jou hier niet

Enkele nuances, woorden van negen en ik begrijp het

Dat littekens niet door de tijd worden gewist

Ik staar naar je, ik zie je de achterdeur uitlopen

Ik weet niet of ik op je moet wachten, je naar Mars moet volgen of een bar binnen moet gaan

Je weet niet wat je voelt, ik weet dat ik het niet eens leer

En hoewel je soms pijn doet, hou ik soms van je

Je hebt me al gewaarschuwd, maar ik heb geen keus

En de grijze dagen die ik naar binnen draag

Ik staar naar je, ik zie je de achterdeur uitlopen

Ik weet niet of ik op je moet wachten, je naar Mars moet volgen of een bar binnen moet gaan

Ik scheurde de laatste pagina eruit en wiste de tekst uit mijn hoofd

Ik wist dat dit ging gebeuren en ik begrijp het niet

Ik scheurde de laatste pagina eruit en wiste de tekst uit mijn hoofd

ik wist dat dit zou gebeuren

Ik scheurde de laatste pagina eruit en wiste de tekst uit mijn hoofd

Ik wil het proberen met een open einde