Lo contrario de ninguno - Despistaos

Aprendo la lección de carrerilla

Echar de más está injustificado

Jugábamos al juego de la silla

Y me quedé colgado

Al fondo ya se empieza a ver la orilla

Pero me va a costar llegar a nado

Después de media vida despistado

Se funden las bombillas, se funden las bombillas

Que todo es lo contrario de ninguno

Que juntos somos más, que dos más dos son uno

Vaya silencio más inoportuno

Parar para intentar correr detrás del humo

Busco palabras para un buen relato

Partículas de arena en el desierto

Pensé que esto saldría más barato

Pero ahora he descubierto

Que ya he gastado tanto los zapatos

Que solo soy un ciego entre los tuertos

Te extraño tanto cuando me despierto

Y veo nuestro retrato

Que todo es lo contrario de ninguno

Que juntos somos más, que dos más dos son uno

Vaya silencio más inoportuno

Parar para intentar correr detrás del humo

Vaya silencio más inoportuno

Parar para intentar correr detrás del humo

En esta realidad tan incompleta

Me aburro y se hace eterno cada viaje

Procuro colocar bien la maleta

Para que todo encaje

Que todo es lo contrario de ninguno

Que juntos somos más, que dos más dos son uno

Vaya silencio más inoportuno

Parar para intentar correr detrás del humo

Que todo es lo contrario de ninguno

Que juntos somos más, que dos más dos son uno

Vaya silencio más inoportuno

Parar para intentar correr detrás del humo

Parar para intentar correr detrás del humo

Ik leer de les van hardlopen

Meer nemen is onterecht

Vroeger speelden we het stoelenspel

en ik bleef hangen

Op de achtergrond zie je de kust al

Maar het wordt moeilijk voor mij om te zwemmen

Na een half clueless leven

De gloeilampen branden uit, de gloeilampen branden uit

Dat alles het tegenovergestelde is van niets

Dat we samen meer zijn, dat twee plus twee één zijn

Wat een hoogst ongelegen stilte

Stop om te proberen achter de rook aan te rennen

Ik zoek woorden voor een goed verhaal

zanddeeltjes in de woestijn

Ik dacht dat dit goedkoper zou zijn

Maar nu heb ik ontdekt

Dat ik al zoveel schoenen heb versleten

Dat ik gewoon een blinde man ben onder de eenogige

Ik mis je zo erg als ik wakker word

En ik zie ons portret

Dat alles het tegenovergestelde is van niets

Dat we samen meer zijn, dat twee plus twee één zijn

Wat een hoogst ongelegen stilte

Stop om te proberen achter de rook aan te rennen

Wat een hoogst ongelegen stilte

Stop om te proberen achter de rook aan te rennen

In deze onvolledige realiteit

Ik verveel me en elke reis wordt eeuwig

Ik probeer de koffer goed te plaatsen

Om alles te laten passen

Dat alles het tegenovergestelde is van niets

Dat we samen meer zijn, dat twee plus twee één zijn

Wat een hoogst ongelegen stilte

Stop om te proberen achter de rook aan te rennen

Dat alles het tegenovergestelde is van niets

Dat we samen meer zijn, dat twee plus twee één zijn

Wat een hoogst ongelegen stilte

Stop om te proberen achter de rook aan te rennen

Stop om te proberen achter de rook aan te rennen