Severance - Desolation

Bearing weight of mountains of grief on my soul

Silent waters rise as the nightmares unfold

Forever shrouded lies my universe

And frozen the fields of my heart

Severance

Severance

Burning images of truth forgotten haunt my days

Fractured memories, surrendered all my hopes and ways

Feeding the demon, how can I live with this stone in my breast,

I can feel the wind turn north-northwest

When did this start, how will this end,

what horrid future lies around the bend

(I) brace myself against the onslaught of the dark

Please return to thaw the insides of my heart

With fear I grasp the cramped and severed cord

And try to find my way back home to the lord

Severance — cold sweat dews mourning dawn

Severance — I cry of all my hopes forlorn

…And night comes whispering to me,

the cold hands of temptation they poison my soul

Severance — cold sweat dews mourning dawn

Severance — I cry of all my hopes forlorn

Bearing weight of mountains of grief on my soul

Silent waters rise as the nightmares unfold

Forever shrouded lies my universe

And frozen the fields of my heart

Het dragen van het gewicht van bergen van verdriet op mijn ziel

Stille wateren rijzen op terwijl de nachtmerries zich ontvouwen

Voor altijd gehuld ligt mijn universum

En bevroor de velden van mijn hart

ontslagvergoeding

ontslagvergoeding

Brandende beelden van vergeten waarheid achtervolgen mijn dagen

Gebroken herinneringen, al mijn hoop en wegen opgegeven

De demon voeden, hoe kan ik leven met deze steen in mijn borst,

Ik voel de wind naar het noordwesten draaien

Wanneer is dit begonnen, hoe zal dit eindigen,

welke verschrikkelijke toekomst ligt er om de hoek?

(I) zet me schrap tegen de aanval van het duister

Kom alsjeblieft terug om de binnenkant van mijn hart te ontdooien

Met angst grijp ik het verkrampte en doorgesneden snoer vast

En probeer mijn weg terug naar huis te vinden naar de heer

Ontbinding — koud zweet dauwt rouwende dageraad

Ontslag — ik huil van al mijn hopeloze hoop

... En de nacht komt fluisterend naar mij,

de koude handen van verleiding vergiftigen mijn ziel

Ontbinding — koud zweet dauwt rouwende dageraad

Ontslag — ik huil van al mijn hopeloze hoop

Het dragen van het gewicht van bergen van verdriet op mijn ziel

Stille wateren rijzen op terwijl de nachtmerries zich ontvouwen

Voor altijd gehuld ligt mijn universum

En bevroor de velden van mijn hart