Skepsis Part II - Der Weg Einer Freiheit

In Dunkelheit reißt mich der Glaube

Deine Gedanken gebrannt in mein Hirn

Von Skepsis geplagt, doch niemals gefragt

Was wir wirklich sind

Befremdlich geboren, im Keim schon erfroren

Zersplittertes Eis scharrt tief in mein Fleisch

Du gabst mir die Hand, bevor du verschwandst

Bevor es alles verschwand

Die Erde, sie schüttelt mich von ihrem Rücken

Losgelöst vom Boden, der mich hat nie geboren

Will sie nicht, dass ich auf ihr verweile

Und ich falle zurück ins All, in die Unendlichkeit

Mir scheint, als ob ich niemals gelebt

Keine Pflicht trübt mir jetzt noch die Sicht

Gebettet im Firmament seh' ich auf dich hernieder

Sehe das, was wir wirklich sind

Ich rase zu Grunde, verbreite die Kunde

Doch die Skepsis ist groß, man wird sie nicht los

Ich suche die Hand, die uns einst verband

Bevor es alles verschwand

Die Erde, sie schüttelt mich von ihrem Rücken

Losgelöst vom Boden, der mich hat nie geboren

Will sie nicht, dass ich auf ihr verweile

Und ich falle zurück ins All, in die Unendlichkeit

Geloof trekt me de duisternis in

Jouw gedachten brandden in mijn brein

Geplaagd door scepsis, maar nooit gevraagd

wat we werkelijk zijn

Vreemd geboren, al in de kiem gesmoord

Verbrijzeld ijs schraapt diep in mijn vlees

Je schudde mijn hand voordat je wegging

Voordat het allemaal verdween

De aarde, ze schudt me van haar rug

Los van de grond die mij nooit heeft gebaard

Wil ze niet dat ik bij haar stil blijf staan?

En ik val terug in de ruimte, in het oneindige

Het lijkt mij alsof ik nooit geleefd heb

Geen plicht vertroebelt mijn visie nu

Gebed in het firmament kijk ik op je neer

Zie wat we werkelijk zijn

Ik haast me naar de grond, verspreid het woord

Maar de scepsis is groot, je komt er niet vanaf

Ik zoek de hand die ons ooit bond

Voordat het allemaal verdween

De aarde, ze schudt me van haar rug

Los van de grond die mij nooit heeft gebaard

Wil ze niet dat ik bij haar stil blijf staan?

En ik val terug in de ruimte, in het oneindige