Eiswanderer - Der Weg Einer Freiheit

bei Eiseskälte hinaus in diese Welt

eine Gestalt nur, die durch die Wildnis taumelt

die See liegt neben mir

all der Frust und alle Wut in sich gestaut

der Weg wird steiler und in meinem Nacken brennen ihre Feuer

doch mein Gang führt geradeaus

die Einsamkeit gibt mir Kraft

durch diese Nacht mich zu schlagen

vor der Kälte stets gewehrt

ist sie nun mein Freund

ungewiss wie weit die erfror’nen Füße mich noch tragen

jetzt aber wärmt mich ein ferner Traum von Hoffnung und Glück

das Licht des klaren Nachthimmels durchbricht das Geäst

der Pfad erleuchtet, doch verharrt in dunklen Gedanken

bei Eiseskälte führe ich fort meinen Schritt

das Licht im Nacken nunmehr ein schwaches Leuchten

kehre ich wieder

werde ich einer von ihnen sein

sehe all ihre Gesichter, ihre Züge niemals gleich

doch eines haben sie gemeinsam, der Blick so starr wie Eis

was sollen wir sehen, wenn um uns herum nur Dunkel ist

wo sind die Träume, so schreit' ich voran in die Kälte

de wereld in als het ijskoud is

alleen een figuur, tuimelend door de wildernis

de zee is naast me

alle frustratie en woede opgekropt

het pad wordt steiler en hun vuren branden in mijn nek

maar mijn pad leidt recht vooruit

eenzaamheid geeft me kracht

sla me deze nacht door

altijd beschermd tegen de kou

ze is nu mijn vriend

niet zeker hoe ver de bevroren voeten me zullen dragen

maar nu verwarmt een verre droom van hoop en geluk me

het licht van de heldere nachtelijke hemel breekt door de takken

het pad verlicht, maar blijft hangen in donkere gedachten

in de vrieskou zet ik mijn stap voort

het licht in de nek nu een vage gloed

ik zal terugkomen

ik zal een van hen zijn

zie al hun gezichten, hun gelaatstrekken zijn nooit hetzelfde

maar ze hebben één ding gemeen: de blik zo star als ijs

wat moeten we zien als er alleen duisternis om ons heen is?

waar zijn de dromen, dus ik schreed vooruit de kou in