Finisterre - Der Weg Einer Freiheit

Wohin, wohin mit alldem hier und jetzt

Wohin, wohin gehst du wenn alles verreckt

Im Chor hört man sie ein Loblied singen

Auf neue Führer, neuen Halt

Doch blind das Auge und taub das Ohr

Trifft niemals sie die Gunst des Glücks

Was wird aus mir, aus dem in mir

Aus dem um mich herum

Aus dem, was da noch kommt

Wird es für immer sein

Oder vergeht es im nächsten Moment

Stirbt es zusammen mit der Welt und ihrer Pest

Mit schwarzer Feder und eurem schwarzen Blut

Schreibe ich nieder diese Zeilen in rasender Wut

Mit Lauten scharf wie Klingen und Saiten heiß wie Glut

Schneid' ich mein Feuer in eure elendige Brut

Am Ende der Zeit wenn die letzte Schlacht verloren

Nehm' ich Abschied und singe

Mein letztes Lied für dich für immer

Von dir oh Menschheit, oh Unvollkommenheit

Nehm' ich Abschied und singe

Auf dass du brennend untergehst

Und jedes Zeugnis von dir verglüht

Und deine Asche verweht im Nichts

Waarheen, waarheen met dit alles hier en nu

Waar, waar ga je heen als alles sterft?

In het koor hoor je ze een loflied zingen

Op nieuwe leiders, nieuwe voeten

Maar de ogen zijn blind en de oren zijn doof

Nooit valt op hen de gunst van fortuin

Wat zal er van mij worden, van wat in mij is?

Van om mij heen

Van wat nog moet komen

Zal het voor altijd zijn?

Of is het het volgende moment weg

Het sterft samen met de wereld en zijn plaag

Met zwarte veren en je zwarte bloed

Ik schrijf deze regels in een woede

Met luiten zo scherp als bladen en snaren zo heet als sintels

Ik sneed mijn vuur in je ellendige kroost

Aan het einde der tijden, toen de laatste slag verloor

Ik zeg gedag en zing

Mijn laatste liedje voor altijd voor jou

Van jou, oh mensheid, oh imperfectie

Ik zeg gedag en zing

Zodat je brandend ten onder gaat

En elk getuigenis van jou verbrandt

En je as zal nergens heen gaan