Осень она не спросит - Демидыч

Осень, она не спросит,

Осень, она придет,

Осень — немым вопросом

В синих глазах замрет.

Осень дождями ляжет,

Листьями заметет,

По опустевшим пляжам

Медленно побредет.

Может быть, ты заметишь

Рыжую грусть листвы,

Может быть, ты ответишь,

Что вспоминаешь ты

Или вот это небо,

Синее, как вода,

Что ж ты так долго не был

Не приходил сюда.

Может ты вспомнишь лето,

Я тебе улыбнусь,

А под бровями где-то

Чуть притаилась грусть…

Где-то под сенью весен

Кто-нибудь загрустит

Тихо ложится осень

Листьями на пути

Осень, она не спросит,

Осень, она придет,

Осень — немым вопросом

В любимых глазах замрет.

Осень дождями ляжет,

Листьями заметет,

По опустевшим пляжам

Медленно побредет.

Herfst, ze zal het niet vragen

Herfst, ze zal komen

Herfst is een domme vraag

Het zal bevriezen in blauwe ogen.

De herfst zal vallen met regen

Bladeren geveegd,

Op verlaten stranden

Zal langzaam dwalen.

Misschien merk je het

Rood verdriet van gebladerte,

Misschien geef je antwoord

Wat herinner je je

Of is dit de lucht

Blauw als water

Waarom ben je zo lang niet geweest?

Ben hier niet gekomen.

Kun je je de zomer nog herinneren?

Ik zal naar je glimlachen

En ergens onder de wenkbrauwen

Een beetje verdriet...

Ergens in de schaduw van de lente

Iemand zal verdrietig zijn

Valt stilletjes herfst

Bladeren onderweg

Herfst, ze zal het niet vragen

Herfst, ze zal komen

Herfst is een domme vraag

Het zal bevriezen in je geliefde ogen.

De herfst zal vallen met regen

Bladeren geveegd,

Op verlaten stranden

Zal langzaam dwalen.