Sans Soleil - Delta Sleep

Lift my head up from the foreign ground I lay upon

Waking in the dark end of the longest day

Cold and broken, still I haven’t slept as well as this in days

Walking on these feet for what now feels like centuries

The City streets still sing into my inner ears

Burnt out, scared and bruised but I just made through — onto

Blurry thoughts of times, in buildings I have left behind

Disappear like mist under the morning sun

Nature takes me back

Back to all the childhood stories that you told, when we still had a home

Dare I go right off the precipice, following the footsteps of no one else?

Found myself between routine and heartache

Knowing it was not a life to lead

Cold and all alone

Still I feel more at home

Sleeping rough under this tree

Than back in District 3

Hef mijn hoofd op van de vreemde grond waarop ik lig

Wakker worden in het donker einde van de langste dag

Koud en gebroken, toch heb ik in dagen niet zo goed geslapen

Lopend op deze voeten voor wat nu aanvoelt als eeuwen

De straten van de stad zingen nog steeds in mijn innerlijke oren

Opgebrand, bang en gekneusd, maar ik heb het net gehaald - op

Wazige gedachten aan tijden, in gebouwen die ik heb achtergelaten

Verdwijnen als mist onder de ochtendzon

De natuur brengt me terug

Terug naar alle kinderverhalen die je vertelde, toen we nog een huis hadden

Durf ik van de afgrond af te gaan, in de voetsporen van niemand anders?

Vond mezelf tussen routine en verdriet

Wetende dat het geen leven was om te leiden

Koud en helemaal alleen

Toch voel ik me meer thuis

Ruw slapen onder deze boom

Dan terug in District 3