Мёртвая романтика - DEFORM

Забирая боль, догорит свеча.

Я целую дождь, снова не до сна.

Я глотаю свет лунных панорам,

Оставляя крик северным ветрам.

Я повержен в этой темноте,

Я подвержен твоей наготе.

Ты узнаешь мой парад планет,

Разгадаешь тайный мой секрет.

Апатичный взгляд: я не твой герой,

Но твои ветра манят за собой.

Старый луна-парк на закате дня

Вновь отбросит тень, заберёт меня.

Серым пеплом взлетая вверх,

Я поверю в этот смертный грех.

Вырастая с криком до небес,

Оставляя тебя…

(Припев)

Ты не для меня, я не для тебя —

Это мёртвая романтика.

Я уже не тот, да и ты не та —

Это мёртвая романтика.

Света не помня,

Мира не зная.

Память — покойной,

Стоя у края.

Я подвешен в этой пустоте,

Я подвержен твоей наготе.

Я ломаю руки, как стекло,

Оставляя тебя:

(Припев)

Ты не для меня, я не для тебя —

Это мёртвая романтика.

Я уже не тот, да и ты не та —

Это мёртвая романтика.

Door de pijn weg te nemen, zal de kaars opbranden.

Ik kus de regen, opnieuw niet tot het slapengaan.

Ik slik het licht van maanpanorama's in,

Een kreet achterlatend bij de noordenwinden.

Ik ben verslagen in deze duisternis,

Ik ben onderworpen aan je naaktheid.

Je zult mijn parade van planeten herkennen,

Ontrafel mijn verborgen geheim.

Apathische blik: ik ben niet je held,

Maar jouw wind lonkt.

Oud pretpark bij zonsondergang

Werp weer een schaduw, neem me mee.

Opvliegend met grijze as

Ik zal in deze doodzonde geloven.

Opgroeien met een schreeuw naar de hemel,

Je verlaten...

(Refrein)

Jij bent niet voor mij, ik ben niet voor jou -

Dit is dode romantiek.

Ik ben niet dezelfde, en jij bent niet dezelfde -

Dit is dode romantiek.

Ik herinner me de wereld niet

De wereld weet het niet.

Geheugen - overleden

Ik sta aan de rand.

Ik ben geschorst in deze leegte

Ik ben onderworpen aan je naaktheid.

Ik breek mijn handen als glas

Je verlaten:

(Refrein)

Jij bent niet voor mij, ik ben niet voor jou -

Dit is dode romantiek.

Ik ben niet dezelfde, en jij bent niet dezelfde -

Dit is dode romantiek.