Yakamoz - Defkhan, Sahin

Dikenlerden bezdim artık, kanlar aktı açan gülden

Yalan dünden hayır yok, yok aynalardan kaçan yüzden

Yaşadığımız dünya sahtekar ve satan türden

İsteseydin ışık çıkartırdım inan batan günden

Ölür müydün bana gülsen, içindeyim alevlerin

Feda etmişim dünyamı silinmez kader

Benim yaram derin, kana bulanmış alnımdan akan terim

Yanar tenim kor alevlerde saplandı şarapnelin

Bir nefeslik konuşabilsem anlatırdım sana birden

Ölümsüzlüklerde gizli şu gözlerden bakabilsen

Var mı senden öte yol?

Hasmı yılan olan çok

Yaşarken ölmem gerek, benim başka çıkar yolum yok

Uzağa bakan gözler ağlar barut kokan koğuşlardan

Bozuk radyolardan gurbeti çağırırlar çok uzaktan

Çok ufak da olsa umut var daima ölme gel

Zamanım az, geleceksen Azrail’den önce gel

Uzar geceler, düşer yakamoz

Bak hayatın kuralı bu, küser sana dost

Nesi var?

(nesi var, nesi var, nesi var?)

İhaneti var!

Yutar seneler, düşer saça boz

Kula bak eli mahkum siner kana toz

Geri sar!

(geri sar, geri sar, geri sar)

Cinayeti var!

Toprak bu ten bizi bekler mezar

Gün doğar, gün batar bitti zere kadar

Yeri var (yeri var, yeri var, yeri var, yeri var)

Kıyameti var!

Ne sende nefes;

ne de bende biraz

Bitecek yere gök, çökecek hem de kaz

Eli ağır (eli ağır, eli ağır, eli ağır)

İsabeti var!

Yoruldum sarsılmaktan yalnızlıklar baş ucumda

Sen de ölme fakat bırak da beni de yaşayayım namusumla

Kurşun sağ kolumda, engeller çok var daha yolumda

Kanımdan içme bak dostun da olurum kabusun da!

Kalbim kırık ispatı bur’da

Saati kurma zaten yalan

Beşikten mezara bu yol dalga geçer bazen zaman

Ceset oldum n’apsın param aşkım yaram bahtım kara

Ömrü astım dara, kaldım kara baskınlara kastın bana

Ben ölmedim ki kalktım ayağa baktım sana

Gözlerinden ağlarken ekmeğimi bandım kana

Ve n’aptın bana ben böylesine hiç düşmemiştim yerlere

İnan ki yalan gerçekten hiç gülmemiştim bir kere

Bak rap yapıştı tenime bela sevgilim yok soluk bana

Bu sahte dünya acımasız, takılı kaldım o tuzakta

Çok ufak da olsa umut var daima ölme gel

Zamanım az, geleceksen Azrail’den önce gel

Uzar geceler, düşer yakamoz

Bak hayatın kuralı bu, küser sana dost

Nesi var?

(nesi var, nesi var, nesi var?)

İhaneti var!

Yutar seneler, düşer saça boz

Kula bak eli mahkum siner kana toz

Geri sar!

(geri sar, geri sar, geri sar)

Cinayeti var!

Toprak bu ten bizi bekler mezar

Gün doğar, gün batar bitti zere kadar

Yeri var (yeri var, yeri var, yeri var, yeri var)

Kıyameti var!

Ne sende nefes;

ne de bende biraz

Bitecek yere gök, çökecek hem de kaz

Eli ağır (eli ağır, eli ağır, eli ağır)

İsabeti var!

Ik ben de doornen beu, er is bloed gevloeid uit de bloeiende roos

Er is niets goeds aan een leugen van gisteren, er is geen gezicht dat wegrent voor de spiegels

De wereld waarin we leven is frauduleus en verkopend.

Als je wilde, zou ik het licht naar buiten brengen, geloof me, vanaf de ondergaande dag

Zou je sterven als je naar me lacht, ik ben in jouw vlammen

Ik heb mijn wereld opgeofferd aan een onuitwisbaar lot

Mijn wond is diep, het zweet druipt van mijn met bloed bevlekte voorhoofd

Mijn brandende huid zit vast in de sintels van granaatscherven

Als ik in één adem kon spreken, zou ik het je plotseling vertellen

Kon je maar door die ogen kijken die verborgen zijn in onsterfelijkheid

Is er een weg voorbij jou?

Veel slangen

Ik moet sterven terwijl ik leef, ik heb geen andere uitweg

Ogen die wegkijken huilen van de afdelingen die naar buskruit ruiken

Ze bellen de expat van kapotte radio's van ver weg

Ook al is het heel klein, er is hoop, sterf altijd, kom

Ik heb weinig tijd, als je komt, kom dan voor Magere Hein

De nachten worden langer, we vallen

Kijk, dit is de regel van het leven, hij zal beledigd zijn door jou, vriend.

wat is er verkeerd?

(wat is er, wat is er, wat is er)

Hij heeft verraad!

Jaren slikken, vallen in haar

Kijk naar het oor, zijn hand is overtuigd, het bloed is stof

Terugspoelen!

(terugspoelen, terugspoelen, terugspoelen)

Hij heeft moord!

De aarde wacht op ons vanuit dit graf

De zon komt op, de zon gaat onder

Het heeft zijn plaats (het heeft zijn plaats, het heeft zijn plaats, het heeft zijn plaats, het heeft zijn plaats)

Het is apocalyptisch!

Wat is je adem;

noch

De lucht zal eindigen, het zal instorten en gans

Zwaarhandig (zwaarhandig, zwaarhandig, zwaarhandig)

Hij heeft een hit!

Ik ben het beu om door elkaar geschud te worden, eenzaamheid ligt aan mijn bed

Ga ook niet dood, maar laat mij leven met mijn eer.

De kogel zit in mijn rechterarm, er zijn veel obstakels op mijn weg

Drink mijn bloed niet, ik zal je vriend en je nachtmerrie zijn!

Mijn hart is gebroken bewijs hier

De klok opwinden is al een leugen

Deze weg van de wieg naar het graf lacht soms om de tijd

Ik werd een lijk, wat ben je aan het doen, mijn geld, mijn liefde, mijn wond, mijn geluk, mijn zwart

Ik hing mijn leven in tarra, ik bleef, je bedoelt landaanvallen op mij

Ik ging niet dood, ik stond op en keek naar je

Terwijl ik uit je ogen huilde, smeerde ik mijn brood tot op het bloed

En wat is er mis met mij, ik ben nog nooit zo op de grond geweest

Geloof me, het is een leugen, ik heb nooit echt gelachen

Kijk, rap plakte aan mijn huid, ik heb geen vriendin, ik ben bleek

Deze nepwereld is wreed, ik zit vast in die val

Ook al is het heel klein, er is hoop, sterf altijd, kom

Ik heb weinig tijd, als je komt, kom dan voor Magere Hein

De nachten worden langer, we vallen

Kijk, dit is de regel van het leven, hij zal beledigd zijn door jou, vriend.

wat is er verkeerd?

(wat is er, wat is er, wat is er)

Hij heeft verraad!

Jaren slikken, vallen in haar

Kijk naar het oor, zijn hand is overtuigd, het bloed is stof

Terugspoelen!

(terugspoelen, terugspoelen, terugspoelen)

Hij heeft moord!

De aarde wacht op ons vanuit dit graf

De zon komt op, de zon gaat onder

Het heeft zijn plaats (het heeft zijn plaats, het heeft zijn plaats, het heeft zijn plaats, het heeft zijn plaats)

Het is apocalyptisch!

Wat is je adem;

noch

De lucht zal eindigen, het zal instorten en gans

Zwaarhandig (zwaarhandig, zwaarhandig, zwaarhandig)

Hij heeft een hit!