De cacería - Def Con Dos

Ketchup de color de sangre

Carne picada devorada por el hambre

Rodajas de pepino, aros de cebolla

Carne de cañón que mastican las señoras

Los viejos, los niños, los mozos y las novias

Muy entretenidos moviendo el bigote

Comiendo hamburguesas y helados de colores

Hablan, mascan, se lanzan perdigones

Y rascan el cartón para ver si ha habido suerte

Y sale la cara del payaso sonriente

Y toca menú con batido de regalo

Gorra de visera con su nombre bordado

Ronald aplaude, también los camareros

Todo es estupendo hasta que YO llego

Porque hoy su destino tiene otro color:

El negro del acero de mi Kalashnikov

AK-47: Odio y venganza de excombatiente

Un arma en cada mano, granadas en el pecho

Y en la cara pintados los colores del infierno

No puedo ver a «Charlie» pero sé que me vigila

Y también sé que esta gente es la culpable de mi ruina

Con 30 balas por cargador hoy no seré yo el perdedor

Y ya estoy de nuevo en el campo de batalla

Pero aquí es mucho mejor, porque nadie me dispara

Apunto al montón, aprieto el gatillo

Y escucho ráfagas mezcladas con gritos

Lamentos, lloros, alaridos

Veo en el aire la estela del casquillo

Los chorros de sangre, los cráneos abiertos

Y las listas de precios salpicadas por sesos

Unos se esconden, otros se escapan

Y al final se resignan menos uno que me ataca

Duran muy poco los héroes caseros

¡Cuanto más se resisten más me divierto!

Mañana habrá luto en la oficina de correos

Visto y no visto: cargadores vacíos

Y cartas de póker para los caídos

YA HA EMPEZADO LA CACERIA

Resuenan sirenas en el fondo de la calle

Y me acerco a una ventana pisando cadáveres

Un megáfono me dice que me rinda

Tendré que empezar a matar policías

Y más munición, encenderme otro puro

Y buscar un rehén que me sirva de escudo

Ha habido suerte, debajo de esa mesa

Hay una embarazada haciéndose la sueca

Y con ella delante nadie me dispara

Así que soy yo quien empieza a dispararles

Caen fiambres sobre el asfalto

Así ganan medallas los funcionarios

¡ALTO!

Que sin querer

He estrangulado a mi única rehén

¡MALDICION!

¡Menudo fallo!

Que ahora vienen a por mí los que visten como Rambo

Un arma encasquillada y en la otra ni una bala

Y gas lacrimógeno que cae por la ventana

Les lanzo hamburguesas y pepinillos

Y me arrastro a la barra sorteando los tiros

Pero se acabó, ha cambiado mi suerte

Descubro un rayo láser posado en mi frente

Apuro en el habano una última calada

Y un 'Viet-Cong' me dice «Sayonara»

SE ACABÓ LA CACERIA

bloedkleurige ketchup

Gehakt vlees verslonden door de honger

Plakjes komkommer, uienringen

Kanonnenvoer waar de dames op kauwen

De oude, de kinderen, de jonge mannen en de bruiden

Erg vermakelijk om de snor te verplaatsen

Hamburgers en kleurrijke ijsjes eten

Ze praten, ze kauwen, ze gooien korrels

En ze krassen op het karton om te zien of ze geluk hebben gehad

En het gezicht van de lachende clown komt tevoorschijn

En speel menu met een cadeau milkshake

Pet met pet met je naam erop geborduurd

Ronald applaudisseert, ook de obers

Alles is geweldig tot ik aankom

Omdat zijn lot vandaag een andere kleur heeft:

Het zwart van het staal van mijn Kalashnikov

AK-47: Veteranenhaat en wraak

Een pistool in elke hand, granaten in de borst

En op het gezicht schilderde de kleuren van de hel

Ik kan 'Charlie' niet zien, maar ik weet dat hij naar me kijkt

En ik weet ook dat deze mensen schuld hebben aan mijn ondergang

Met 30 kogels per tijdschrift vandaag zal ik niet de verliezer zijn

En ik ben terug op het slagveld

Maar hier is het veel beter, want niemand schiet me neer

Ik richt op de stapel, ik haal de trekker over

En ik hoor uitbarstingen vermengd met geschreeuw

Huilt, huilt, schreeuwt

Ik zie in de lucht het kielzog van de dop

De spurten van bloed, de open schedels

En de prijslijsten bezaaid met hersens

Sommigen verstoppen zich, anderen rennen weg

En uiteindelijk nemen ze ontslag, behalve één die mij aanvalt

Zelfgemaakte helden gaan niet lang mee

Hoe meer ze zich verzetten, hoe meer plezier ik heb!

Morgen is er rouw op het postkantoor

Gezien en ongezien: lege tijdschriften

En pokerkaarten voor de gevallenen

DE JACHT IS REEDS BEGONNEN

Onderaan de straat weerklinken sirenes

En ik nader een raam en stap op lijken

Een megafoon zegt dat ik moet opgeven

Ik zal agenten moeten gaan vermoorden

En meer munitie, steek nog een sigaar aan

En zoek een gijzelaar om als schild te dienen

Er is geluk geweest, onder die tafel

Er is een zwangere vrouw die doet alsof ze Zweeds is

En met haar voorop schiet niemand me neer

Dus ik ben het die op ze begint te schieten

Vleeswaren vallen op het asfalt

Zo winnen officials medailles

HOOG!

dat onbedoeld

Ik heb mijn enige gijzelaar gewurgd

VLOEK!

Wat een fout!

Dat nu degenen die zich kleden als Rambo mij komen halen

Het ene pistool zit vast en geen kogel in het andere

En traangas dat uit het raam stroomt

Ik gooi ze hamburgers en augurken

En ik kruip naar de bar om de schoten te ontwijken

Maar het is voorbij, mijn geluk is veranderd

Ik ontdek een laserstraal op mijn voorhoofd

Rush in de sigaar nog een laatste trek

En een 'Viet-cong' noemt me «Sayonara»

DE JACHT IS OVER