Lustro - Deep

Wyraz twej twarzy doprowadza do szału mnie i nie mogę go znieźć

Podpuchnięta morda, wysuszone wargi i oczy zbite jak pies

Kiedy znowu kłamiesz nie mogę już słuchać chciałbym ci przyjebać w pysk

Za wszystko co było i wszystko co jest, za awantury i krzyk

Nie mogę uwierzyć że kiedyś byłeś niewinny i słodki jak dziecko

Urodzony z matki nieskalany niczym nie spoglądałeś zdradziecko

Lecz potem wyrosłeś, zmieniła cię szkoła, koledzy czy tam nie wiem co

Można zrzucać winę, tłumaczyć się światem i tak nie wiem po co to

Chciałbym rzec coś miłego na twój temat, ale nic nie wymyślę

Więc pierdol się, jesteś zerem i gnojem przez grzechy obecne i przyszłe

Kiedyś ssałeś kciuk przykryty w łóżeczku w ciepłej pościeli

Teraz wkładasz pistolet do ust, zasłaniasz twarz nim wystrzeli

Mdli mnie od tego co mówisz, od tego co robisz, od tego kim jesteś

Dawno powinni ci podać zastrzyk, prąd na drewnianym krześle

Powiedz czy kiedy patrzysz w lustro słuchasz co mówię do ciebie

I dlaczego przez ten cały monolog gapię się kurwa na siebie

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

W piekle trzymają miejsce na ciebie to cela z wykutym imieniem

Zamknięta jest na 4 spusty byś mógł się w środku zagryźć sumieniem

Badzie trudne bo warczysz i gryziesz non stop przez całe życie

Tam w swoim żywiole będziesz mógł po wieki przeżywać jak się droczycie

Na wszystkich przychodzi czas więc pocieszam się na ciebie nadejdzie

Myślałeś kiedyś co zostawisz po sobie w spisanym testamencie?

Co wyryje historia twoja w skałach granitu ciosanych w prostokąt

Tłumaczeń mam potąd, wymiotować mi się chcę gdy zasłaniasz się flotą

Mogłeś być wielki przenosić góry, dawać uśmiech i szczęście

Są epizody lecz generalnie myślałeś o sobie częściej

Nie wierzę w żadne słowo twoje, wbiłbym ci knebel w mordę

Gdyby to cokolwiek dało, gdybyś się przez to obudził i zmienił na dobre

Nie chcę być tobą, pierdol się, nie jesteś lepszy w końcu się zwierzę

Panoszysz się jak penery na blokach dumny że świat

U stóp ci leży Powiedz czy kiedy patrzysz w lustro nie jest

Ci wstyd z tym uśmiechem

Już wiem dlaczego patrzę na siebie bo też jak ty jestem

Człowiekiem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

De blik op je gezicht maakt me gek en ik kan er niet tegen

Een gezwollen gezicht, droge lippen en ogen die zo geclusterd zijn als een hond

Als je weer liegt, kan ik niet meer luisteren, ik zou je graag op je mond willen slaan

Voor alles wat was en alles wat is, voor ruzies en geschreeuw

Ik kan niet geloven dat je ooit onschuldig en lief was als kind

Onbevlekt geboren uit je moeder, je zag er verraderlijk uit

Maar toen je opgroeide, veranderde school je, vrienden of ik weet niet wat

Je kunt het de schuld geven, leg het jezelf uit met de wereld en ik weet niet waar het voor is

Ik zou graag iets aardigs over je willen zeggen, maar ik zal nergens aan denken

Dus fuck you, je bent nul en mest voor huidige en toekomstige zonden

Vroeger zoog je op je duim bedekt met een wieg met warme lakens

Nu stop je het pistool in je mond, bedek je gezicht ermee voordat het schiet

Ik word misselijk van wat je zegt, van wat je doet, van wie je bent

Lang geleden zouden ze je een injectie moeten geven, elektriciteit in een houten stoel

Vertel me of je luistert naar wat ik zeg als je in de spiegel kijkt

En waarom staar ik verdomme naar mezelf al deze monologen?

We haten onszelf, hoewel we ook weten hoe we moeten liefhebben

Eén gebaar is genoeg en al het kwaad verliest zijn zin

Maar we verliezen hier een klein kind in onszelf

Ergens tussen de wieg en het graf onderweg

We haten onszelf, hoewel we ook weten hoe we moeten liefhebben

Eén gebaar is genoeg en al het kwaad verliest zijn zin

Maar we verliezen hier een klein kind in onszelf

Ergens tussen de wieg en het graf onderweg

In de hel houden ze een plaats voor je vrij in een cel met je naam erop gegraveerd

Het wordt afgesloten met 4 triggers zodat je je geweten naar binnen kunt bijten

Het is moeilijk omdat je je hele leven non-stop gromt en bijt

Daar, in je element, zul je kunnen ervaren hoe je elkaar voor altijd plaagt

De tijd komt voor iedereen, dus ik troost mezelf voor jou, het zal komen

Heeft u er ooit over nagedacht wat u in uw testament zult achterlaten?

Wat je geschiedenis zal graveren in de granieten rotsen die in een rechthoek zijn uitgehouwen?

Ik heb geen vertalingen, ik wil overgeven als je jezelf bedekt met een vloot

Je zou geweldig kunnen zijn om bergen te verzetten, je een glimlach en geluk te geven

Er zijn afleveringen, maar je hebt over het algemeen vaker aan jezelf gedacht

Ik geloof geen van je woorden, ik zou je mond de mond snoeren

Als het iets zou kunnen doen, als het je wakker zou maken en voorgoed zou veranderen

Ik wil jou niet zijn, fuck you, je bent uiteindelijk niet beter om een ​​dier te zijn

Je zwerft als centen op de blokken, trots dat de wereld

Het ligt aan je voeten Vertel het me als je in de spiegel kijkt

Je schaamt je met die glimlach

Ik weet al waarom ik naar mezelf kijk, want dat ben ik ook

Menselijk

We haten onszelf, hoewel we ook weten hoe we moeten liefhebben

Eén gebaar is genoeg en al het kwaad verliest zijn zin

Maar we verliezen hier een klein kind in onszelf

Ergens tussen de wieg en het graf onderweg

We haten onszelf, hoewel we ook weten hoe we moeten liefhebben

Eén gebaar is genoeg en al het kwaad verliest zijn zin

Maar we verliezen hier een klein kind in onszelf

Ergens tussen de wieg en het graf onderweg

We haten onszelf, hoewel we ook weten hoe we moeten liefhebben

Eén gebaar is genoeg en al het kwaad verliest zijn zin

Maar we verliezen hier een klein kind in onszelf

Ergens tussen de wieg en het graf onderweg

We haten onszelf, hoewel we ook weten hoe we moeten liefhebben

Eén gebaar is genoeg en al het kwaad verliest zijn zin

Maar we verliezen hier een klein kind in onszelf

Ergens tussen de wieg en het graf onderweg