Danza Divina - Debi Nova

Ça me coûte d’abandonner le lieu que je rêvais d’atteindre

Mais dans ce désert

Je préfère mourir de soif que de continuer à chercher

J’ai décidé de marcher sans amertume

Et s’il le faut, de mourir mille fois pour revenir à ma nature sauvage

Chaque mort sera une lettre d’amour dédiée à ma souffrance

Je l’enterrai at me transformerai

Et ainsi, avec mes feuilles qui tombent, je ressens la certitude du printemps

Une autre peau, un autre cycle, un autre visage face à la vie

Et je glisse comme le vent dans la divine danse d'être femme

Het kost me om de plek op te geven waarvan ik droomde te bereiken

Maar in deze woestijn

Ik sterf liever van de dorst dan dat ik blijf zoeken

Ik besloot te lopen zonder bitterheid

En als het moet, duizend keer sterven om terug te keren naar mijn wilde natuur

Elke dood zal een liefdesbrief zijn gewijd aan mijn lijden

Ik zal het begraven en mezelf transformeren

En dus, met mijn bladeren vallend, voel ik de zekerheid van de lente

Een andere huid, een andere cyclus, een ander gezicht van het leven

En ik zweef als de wind in de goddelijke dans van het vrouw-zijn