The Quiet Disconnect - Dayseeker

Unfamiliar stone of gray marked beginning and end of day

Reality sinks like an anchor in water

My body can’t stop shaking, convulsing

This is tragic and sickening

This is The Quiet Disconnect

No father should ever have to bury his son

Every breath exhaled leads me closer

But I’m starting to panic

Because I am finding it hard to grasp and comprehend that no ink could spill

from this pen

And meet the words to send, to tell you I can’t exist if you’re non-existent

Find your home in the sky to rest your soul

Even if your voice won’t move past your lips, I know we’ll speak again

And though I know you’ve died, I swear to god to try to keep your memory alive

We all flirt with death but feel like were invincible

Until one moment defines that we could be the next

Is there a point in drifting through life when everything I love will pass,

decay, and die?

My face is the pale-white of your skin, my lungs have no breath to be held from

within

I just want to know you’re safe and sound, not just a body beneath the ground

Oh god, I fear certain death and the end of day

But what I fear the most is who you’re going to take away

If there has to be a beginning, then I want you to show me the end

Fire spreads but I won’t let it burn this bridge

To give them life when my friends are dead

Onbekende steen van grijs gemarkeerd begin en einde van de dag

De werkelijkheid zinkt als een anker in het water

Mijn lichaam kan niet stoppen met trillen, stuiptrekkingen

Dit is tragisch en misselijkmakend

Dit is The Quiet Disconnect

Geen enkele vader zou zijn zoon ooit moeten begraven

Elke uitademing leidt me dichterbij

Maar ik begin in paniek te raken

Omdat ik het moeilijk vind om te begrijpen en te begrijpen dat er geen inkt kan worden gemorst

van deze pen

En ontmoet de woorden om te verzenden, om je te vertellen dat ik niet kan bestaan ​​als je niet bestaat

Vind je huis in de lucht om je ziel te laten rusten

Zelfs als je stem niet over je lippen komt, weet ik dat we elkaar weer zullen spreken

En hoewel ik weet dat je bent overleden, zweer ik bij god om te proberen je herinnering levend te houden

We flirten allemaal met de dood, maar voelen ons alsof we onoverwinnelijk zijn

Totdat het ene moment bepaalt dat we de volgende kunnen zijn

Is er een punt in het door het leven drijven wanneer alles waar ik van hou voorbij zal gaan,

vergaan en sterven?

Mijn gezicht is het bleek-wit van je huid, mijn longen hebben geen adem om van gehouden te worden

binnenin

Ik wil gewoon weten dat je veilig en wel bent, niet alleen een lichaam onder de grond

Oh god, ik vrees een zekere dood en het einde van de dag

Maar waar ik het meest bang voor ben, is wie je gaat afnemen

Als er een begin moet zijn, dan wil ik dat je me het einde laat zien

Vuur breidt zich uit, maar ik laat het deze brug niet afbranden

Om ze leven te geven als mijn vrienden dood zijn