Origin - Dayseeker

This is the death of my origin

No rest for the sick and weary, just a rope growing tighter around my neck

For twenty-five years, I’ve tried so hard but now it feels like twenty-five too

long

Just for a moment, I wish that I could breathe without the weight of the world

crushing down on me

Better off dead, no burden to my friends

No more days of wishing I won’t have to wake up the next

Does it matter if I am dead or alive?

The future seems so dark but I’m trying to keep my head above the water

I am so sick and fed up with the burden of my consciousness

The voices in my head, I only hear them say that I’ll be dead before the dawn

Wave goodbye to your sanity and just remember you’ll never truly be at peace

No one knows how it feels to hate the one that lies in your own skin

I’m trying to keep my head above the water but the tide keeps rising and rising

So safe, so small with the rope tight around my neck

One last goodbye to remind you that although I’m sick

I love you still and I hope you won’t forget me when I’m gone

The proper way to die was not a choice for me to make

I held on as long as I could but I lost my grip

The anxiety that plagued me is but a bitter memory

I’ll reap what I have sown and take that step to bring me peace

God help me, if you exist, this is not a world I’m meant to live in

Dit is de dood van mijn oorsprong

Geen rust voor zieken en vermoeiden, alleen een touw dat strakker om mijn nek wordt

Vijfentwintig jaar lang heb ik zo hard mijn best gedaan, maar nu voelt het ook als vijfentwintig

lang

Even zou ik willen dat ik kon ademen zonder het gewicht van de wereld

verpletterend op me

Liever dood, geen last voor mijn vrienden

Geen dagen meer van wensen dat ik de volgende keer niet meer wakker hoef te worden

Maakt het uit of ik dood of levend ben?

De toekomst lijkt zo duister, maar ik probeer mijn hoofd boven water te houden

Ik ben zo ziek en heb genoeg van de last van mijn bewustzijn

De stemmen in mijn hoofd, ik hoor ze alleen maar zeggen dat ik voor zonsopgang dood zal zijn

Zeg vaarwel tegen je gezond verstand en onthoud dat je nooit echt vrede zult hebben

Niemand weet hoe het voelt om degene te haten die in je eigen huid ligt

Ik probeer mijn hoofd boven water te houden, maar het tij blijft stijgen en stijgen

Zo veilig, zo klein met het touw strak om mijn nek

Nog een laatste afscheid om je eraan te herinneren dat hoewel ik ziek ben

Ik hou nog steeds van je en ik hoop dat je me niet vergeet als ik weg ben

De juiste manier om te sterven was geen keuze voor mij om te maken

Ik hield zo lang vast als ik kon, maar ik verloor mijn grip

De angst die me teisterde, is slechts een bittere herinnering

Ik zal oogsten wat ik heb gezaaid en die stap zetten om me vrede te brengen

God helpe me, als je bestaat, dit is niet een wereld waarin ik hoor te leven