Like Smoke into Fog - Dawn Ray'd

So an ode to the reformists

That moralize peace and civility

You untouched by the violence

Blind to mighty march of flames

To the officers that didn’t pull the trigger

Yet find the guilt uncomfortable

Tear off and burn that uniform

Or become equally culpable

As one candle gutters and dies

As it exhales smoke for the very last time

A thousand flames ignite from this

Every cinder builds the furnace

From the bailiffs to the judges

On which capitalism depends

Quickly the day comes thundering

When we will seek revenge

Set fire to the courthouse

And its ledgers

Burn their deportation orders!

And save accelerant for the devils

That enforce the borders

A bullet for the homophobic priests;

Glibly they allot us status

Our longing for acceptance

Is weaponized against us

You’ll never get your filthy hands

All soaked in tears and years of blood

On the one thing we would die without

How dare you target love

As one candle gutters and dies

As it exhales smoke for the very last time

A thousand flames ignite from this

Every cinder build the furnace

Dus een ode aan de reformisten

Die vrede en beleefdheid moraliseren

Jij onaangetast door het geweld

Blind voor machtige vlammenmars

Aan de agenten die de trekker niet hebben overgehaald

Maar vind het schuldgevoel ongemakkelijk

Scheur af en verbrand dat uniform

Of even schuldig worden

Zoals één kaars uitdijt en sterft

Terwijl hij voor de allerlaatste keer rook uitademt

Hieruit ontbranden duizend vlammen

Elke sintel bouwt de oven

Van de gerechtsdeurwaarders tot de rechters

Waarvan het kapitalisme afhangt

Snel komt de dag donderen

Wanneer we wraak zoeken?

Steek het gerechtsgebouw in brand

En zijn grootboeken

Verbrand hun deportatiebevelen!

En bewaar versneller voor de duivels

Die de grenzen afdwingen

Een kogel voor de homofobe priesters;

Ze kennen ons gemakkelijk status toe

Ons verlangen naar acceptatie

Is tegen ons bewapend

Je krijgt nooit je vuile handen

Allemaal doordrenkt van tranen en jaren van bloed

Op het ene ding zouden we sterven zonder

Hoe durf je je op liefde te richten?

Zoals één kaars uitdijt en sterft

Terwijl hij voor de allerlaatste keer rook uitademt

Hieruit ontbranden duizend vlammen

Elke sintel bouwt de oven