The Suicide Kid - David Olney

Let’s sing a song for the Suicide Kid

Who pulled on the trigger and heard only a click

Who stood on the edge and took a deep breath

Who drank all the poison and waited for death

He waited for death but death never showed

And the Suicide Kid slowly got old

Where does it go when its all spent and gone

When you’ve downed your last shot and sung

Your last song

His wild-haired companions, he’s out drunk them all

Now the willowy women won’t answer his call

They won’t answer his call, they won’t come to his bed

The nights last forever for the Suicide Kid

His handsthey tremble, his voice cracks and breaks

The Suicide Kid wakes up with the shakes

He rants and he rambles alone in his room

He falters and stumbles and fades like the moon

He fades like the moon at the dawning of day

But the Suicide Kid won’t fade away

Laten we een liedje zingen voor de Suicide Kid

Die de trekker overhaalde en alleen een klik hoorde

Die op de rand stond en diep ademhaalde

Die al het gif dronk en op de dood wachtte?

Hij wachtte op de dood, maar de dood kwam nooit opdagen

En de Suicide Kid werd langzaam oud

Waar gaat het naartoe als het allemaal is uitgegeven en weg is?

Wanneer je je laatste schot hebt neergeschoten en hebt gezongen

Je laatste nummer

Zijn wildharige metgezellen, hij heeft ze allemaal opgedronken

Nu zullen de wilgenachtige vrouwen zijn oproep niet beantwoorden

Ze beantwoorden zijn oproep niet, ze komen niet naar zijn bed

De nachten duren eeuwig voor de Suicide Kid

Zijn handen trillen, zijn stem kraakt en breekt

The Suicide Kid wordt wakker met de shakes

Hij raast en hij zwerft alleen in zijn kamer

Hij hapert en struikelt en vervaagt als de maan

Hij vervaagt als de maan bij het aanbreken van de dag

Maar de Suicide Kid zal niet verdwijnen