Barabbas - David Olney

Some work and slave for all of their days

And they’ll do anything whatever it pays

Some of us search and we find other ways

Me, I turned to thieving

A little bit here and a little bit there

Always some danger but i didn’t care

As long as I felt I was getting my share

That’s all I ever believed in

From the day I was born I understood

One way or another I’d wind up no good

One night I got caught, always knew that I would

The charges were robbery and murder

I broke into a house for money and jewels

Some old man tried to stop me, poor misguided fool

I killed him and left him in his own bloody pool

I ran but was caught by the soldiers

They bound me and beat me and put me on trial

It was all cut and dried, it took a short while

«Have you anything to say?»

I only smiled

And said, «Judge, let’s get this over.»

I was led from the courtroom and back to my cell

For a man 'bout to die I was taking it well

With no hope of heaven and no fear of hell

Only silence and darkness forever

I awoke from a dream in the middle of the night

The door burst open and in streamed the light

A man was thrown in more dead than alive

On his face I could see the blood glisten

I could tell at a glance he’d been beat black and blue

He lay their unconscious but then he came to

I said, «Tell me, friend, what on earth did you do.»

He said, «I told them but they wouldn’t listen.»

Told them what?" I asked but he didn’t speak again

He just lay there quiet in his blood and his pain

The morning broke, it was starting to rain

The guards come in and they got us

Out to the courtyard in the cool morning air

A crowd was waiting.

Why were they there?

Two small-time losers, what did they care?

I’d have thought they’d already forgot us

The next thing I heard was the governor’s own voice

He raised up his hands and the mob ceased its noise

«According to custom I’m giving you the choice

Which of these men should I pardon?»

The mob went crazy and cried out my name

Shouting, «Give us Barabas!»

again and again

The governor sighed and said, «My hands are clean.»

The mob shouted, «Give us Barabas!»

But what kind of freedom is this that is mine?

To spend all my days in search of a sign

To have my life saved and to never know why

To owe such a debt to a stranger

I will go with the wind to a far distant land

I will not cease my wandering til I understand

I will tell everyone, every woman and man

Of the strange things I have beheld here

Of the strange things I have beheld here

Sommigen werken en slaven voor al hun dagen

En ze doen alles wat het loont

Sommigen van ons zoeken en we vinden andere manieren

Ik, ik wendde me tot stelen

Een klein beetje hier en een klein beetje daar

Altijd wat gevaar, maar het kon me niet schelen

Zolang ik voelde dat ik mijn deel kreeg

Dat is alles waar ik ooit in heb geloofd

Vanaf de dag dat ik werd geboren, begreep ik

Op de een of andere manier zou ik niet goed eindigen

Op een nacht werd ik betrapt, ik heb altijd geweten dat ik zou

De aanklachten waren diefstal en moord

Ik heb ingebroken in een huis voor geld en juwelen

Een oude man probeerde me tegen te houden, arme misleide dwaas

Ik heb hem vermoord en in zijn eigen verdomde zwembad achtergelaten

Ik rende maar werd gepakt door de soldaten

Ze bonden me vast en sloegen me en zetten me voor de rechter

Het was allemaal gesneden en gedroogd, het duurde even

"Heb je iets te zeggen?"

Ik glimlachte alleen

En zei: "Rechter, laten we dit afhandelen."

Ik werd uit de rechtszaal geleid en terug naar mijn cel

Voor een man die op het punt staat te sterven, vatte ik het goed op

Zonder hoop op de hemel en zonder angst voor de hel

Alleen stilte en duisternis voor altijd

Ik werd midden in de nacht wakker uit een droom

De deur barstte open en het licht stroomde naar binnen

Een man werd er meer dood dan levend in gegooid

Op zijn gezicht kon ik het bloed zien glinsteren

Ik kon in een oogopslag zien dat hij zwart en blauw was verslagen

Hij legde hun bewusteloos neer, maar toen kwam hij bij

Ik zei: "Vertel me, vriend, wat heb je in vredesnaam gedaan."

Hij zei: "Ik heb het ze verteld, maar ze wilden niet luisteren."

Heb je ze wat verteld?" vroeg ik, maar hij sprak niet meer

Hij lag daar gewoon stil in zijn bloed en zijn pijn

De ochtend brak aan, het begon te regenen

De bewakers komen binnen en ze hebben ons te pakken

Naar de binnenplaats in de koele ochtendlucht

Er stond een menigte te wachten.

Waarom waren ze daar?

Twee kleine losers, wat kon het hen schelen?

Ik had gedacht dat ze ons al waren vergeten

Het volgende dat ik hoorde was de eigen stem van de gouverneur

Hij hief zijn handen op en de menigte hield op met lawaai

«Volgens gewoonte geef ik je de keuze

Welke van deze mannen moet ik vergeven?»

De menigte werd gek en riep mijn naam

Schreeuwend: "Geef ons Barabas!"

opnieuw en opnieuw

De gouverneur zuchtte en zei: «Mijn handen zijn schoon.»

De menigte riep: «Geef ons Barabas!»

Maar wat voor soort vrijheid is dit van mij?

Om al mijn dagen te besteden aan het zoeken naar een teken

Om mijn leven te redden en om nooit te weten waarom

Zo'n schuld verschuldigd zijn aan een vreemdeling

Ik ga met de wind mee naar een ver land

Ik zal niet stoppen met ronddwalen totdat ik het begrijp

Ik zal het iedereen vertellen, elke vrouw en man

Van de vreemde dingen die ik hier heb gezien

Van de vreemde dingen die ik hier heb gezien