Home Free - David Crosby

I would sometimes when it rained put a candle there

As if it were an alter all white and bare

And I’d draw myself a bath and soak in the dark

As if I were Noah and this was my ark

And I’d look out of that window at the towering sky

And think to myself, «How lucky am I»

That I have my home and I live here

Like a baby in a blanket with nothing to fear

I’d boil up some coffee on that battered old stove

And wonder how those people could travel and rove

So wild and unprotected out across this great land

Out in the wind, out in the sand

And I think I’ll never leave here, never leave here at all

Like a tree always knowing where it’s leaves will fall

You fight like the devil to hold this ground

This place of safety that we’ve found

These roots reach out past the shadow of the tree

We thought we could be home free

Now I will sometimes put some flowers outside

As if they were a picket fence to help me hide

And I’ll bury this talisman beneath the great tree

We’ll stay here together my old friend and me

And I’ll look out of that window at the towering sky

And I’ll think to myself, «How lucky am I»

That I have my home and I live here

Like a baby in a blanket with nothing to fear

Ik deed soms als het regende een kaars daar

Alsof het een verandering is, helemaal wit en kaal

En ik zou mezelf een bad tekenen en in het donker genieten

Alsof ik Noah was en dit mijn ark was

En ik zou uit dat raam naar de torenhoge lucht kijken

En denk bij mezelf: "Wat heb ik een geluk"

Dat ik mijn huis heb en hier woon

Als een baby in een deken zonder angst

Ik kookte wat koffie op dat gehavende oude fornuis

En vraag me af hoe die mensen konden reizen en zwerven

Zo wild en onbeschermd over dit geweldige land

Buiten in de wind, buiten in het zand

En ik denk dat ik hier nooit wegga, hier nooit wegga

Als een boom die altijd weet waar zijn bladeren zullen vallen

Je vecht als de duivel om deze grond te behouden

Deze plaats van veiligheid die we hebben gevonden

Deze wortels reiken voorbij de schaduw van de boom

We dachten dat we vrij van huis konden zijn

Nu zet ik soms wat bloemen buiten

Alsof ze een hek waren om me te helpen verbergen

En ik zal deze talisman begraven onder de grote boom

We blijven hier samen, mijn oude vriend en ik

En ik kijk uit dat raam naar de torenhoge lucht

En ik zal bij mezelf denken: "Wat heb ik een geluk"

Dat ik mijn huis heb en hier woon

Als een baby in een deken zonder angst