Gottes Tod - Das Ich

schwarz verbreitet sich in meinem kopf

ganz aufgequollen mein augenlicht zersetzt

das herz verbrennt im weissem nichts

und doch es wird

mein koerper ist in stein gehauen

im tiefen sog der ewigkeit

dass zeit vergeht ist mir entgangen

und doch es wird es wird sschon wieder weiter geh`n

gott ist tot

eingesperrt im wald des wahns

dunkles sein gesaeht in meiner hand

verstaubtes denken in meinem schaedel

und doch es wird

mein geist zerfleischt das tageslicht

die feuersglut in meinem hals erlischt

ganz ohne halt mein fleisch zerfaellt

und doch es wird es wird schon wieder weiter geh`n

gott ist tot

mein gehirn zum kerker wird

ein kleiner stich hat mich gelaehmt

der schrei in mir unhoerbar schweigt

und doch es wird

mein seelenhauch der blitz verschlingt

mein suesses blut verfault im sand

mein sinn zum leben in raum und zeit

und doch es wird es wird schon wieder weiter geh`n

der schlund der blinden worte hat mir einmal gutgetan

zwarte spreads in mijn hoofd

volledig gezwollen mijn gezichtsvermogen ontbonden

het hart brandt in het wit niets

en toch zal het

mijn lichaam is in steen gehouwen

in de diepe zuiging van de eeuwigheid

Ik heb het feit gemist dat de tijd verstrijkt

en toch gaat het weer verder

God is dood

opgesloten in het woud van waanzin

donker wordt gezaaid in mijn hand

stoffig denken in mijn schedel

en toch zal het

mijn geest verscheurt het daglicht

de sintels van vuur in mijn keel gaan uit

mijn vlees brokkelt af zonder te stoppen

en toch gaat het weer verder

God is dood

mijn brein wordt een kerker

een klein hapje verlamde me

de schreeuw in mij is onhoorbaar stil

en toch zal het

de bliksem verslindt de adem van mijn ziel

mijn zoete bloed is aan het rotten in het zand

mijn gevoel van leven in ruimte en tijd

en toch gaat het weer verder

de muil van blinde woorden heeft me ooit goed gedaan