The Siren's Call - Darren Hayes

Tie me up against the mast and shield the sunlight from my eyes

For I no longer can resist the haunting of her cries.

They call me from the jagged rock.

It was the sweetest melody,

Like gold and honey dripping from the fingertips of God.

I feel the wind against my face from the flapping of her wings.

I feel the black and silky tenderness all choking me.

But I can almost taste happiness.

It’s such a long way off.

But I can almost feel your embrace

bove the siren’s call.

Now it’s not beautiful or pure,

But it exists beyond the shore.

It struggles to be heard above the screeching of her call.

Beneath my feet a rumbling, a hundred demons clambering.

They chase away my harmony and make love afraid to call.

They grow forever restless and as our ship sets out to sea,

They will not be silenced never for you or me.

But I can almost taste happiness.

It’s such a long way off.

But I can almost feel your embrace

bove the siren’s call.

And I’ve seen a hint of it.

This happiness,

This bliss.

Just knowing it exists,

I know that I must try.

And I’ve caught a glimpse of it,

One moment just one kiss

From the corner of my eye

Of better days gone by.

But I can almost taste happiness.

But I can almost feel your embrace.

Bind me vast tegen de mast en scherm het zonlicht af voor mijn ogen

Want ik kan het kwellen van haar kreten niet langer weerstaan.

Ze bellen me vanaf de grillige rots.

Het was de zoetste melodie,

Als goud en honing die uit de vingertoppen van God druipen.

Ik voel de wind tegen mijn gezicht door het klapperen van haar vleugels.

Ik voel de zwarte en zijdezachte tederheid me allemaal verstikken.

Maar ik kan het geluk bijna proeven.

Het is zo ver weg.

Maar ik kan je omhelzing bijna voelen

boven de roep van de sirene.

Nu is het niet mooi of puur,

Maar het bestaat buiten de kust.

Het worstelt om gehoord te worden boven het gekrijs van haar oproep.

Onder mijn voeten een gerommel, honderd klauterende demonen.

Ze jagen mijn harmonie weg en bedrijven de liefde bang om te bellen.

Ze worden voor altijd rusteloos en terwijl ons schip de zee op gaat,

Ze zullen nooit het zwijgen worden opgelegd voor jou of mij.

Maar ik kan het geluk bijna proeven.

Het is zo ver weg.

Maar ik kan je omhelzing bijna voelen

boven de roep van de sirene.

En ik heb er een hint van gezien.

dit geluk,

Deze gelukzaligheid.

Gewoon weten dat het bestaat,

Ik weet dat ik het moet proberen.

En ik heb er een glimp van opgevangen,

Een moment slechts een kus

Vanuit mijn ooghoeken

Van betere tijden.

Maar ik kan het geluk bijna proeven.

Maar ik kan je omhelzing bijna voelen.