The Tuning of Violins - Darren Hayes, Ash Howes

Daylight breaks, and the black birds call-

And the market stalls are filling up, spilling over the streets.

High above, over Notting Hill-

I am floating still, in a wooden chair, with our restless dog.

Been away so long, almost forgot how time and space

Cannot replace this feeling of flying over things.

Night falling away, your sleeping face begins to register

That I’m coming home- yeah, I’m coming home to you.

Oh the song that only we know,

Where the sunlight and the wind blows.

Over bluebells, over black-

Heed, call your name-

I will float through your window.

Major third, or a minor seventh-

And a violin tuned a little sharp, tuned a little below.

Come around a bend, the hallway ends.

The chair it dips, and then it bends-

And it has wings for legs.

Night, deep in a dream, the sheets and pillowcases

Seem to overtake your head.

Well, I’m at the foot of our bed.

Oh the song that only we know,

Where the sunlight and the wind blows.

Over bluebells, over black-

Heed, call your name-

I will float through your window.

Oh the song that only we know,

Where the sunlight and the wind blows.

Over bluebells, over black-

Heed, call your name-

I will float through your window.

Pray through the silence, the gulf that’s between us.

Take all the heartache and we’ll shake the fields up.

And we will unravel, unravel the moments.

And we will unravel, unravel the moments.

Oh…

Oh the song that only we know,

Where the sunlight and the wind blows.

Over bluebells, over black-

Heed, call your name-

I will come to your window.

(Oh the song that only we know,

Where the sunlight and the wind blows.)

I’ll be calling your name

As I float through your window.

Het daglicht breekt en de zwarte vogels roepen-

En de marktkramen lopen vol en stromen over de straten.

Hoog boven Notting Hill-

Ik zweef nog steeds, in een houten stoel, met onze rusteloze hond.

Zo lang weg geweest, bijna vergeten hoe tijd en ruimte

Kan dit gevoel van over dingen vliegen niet vervangen.

De nacht valt weg, je slapende gezicht begint zich te registreren

Dat ik naar huis kom - ja, ik kom naar huis naar jou.

Oh het lied dat alleen wij kennen,

Waar het zonlicht en de wind waait.

Over boshyacinten, over zwart-

Luister, noem je naam-

Ik zal door je raam zweven.

Grote terts, of een kleine septiem-

En een viool die een beetje scherp is gestemd, een beetje lager gestemd.

Kom een ​​bocht om, de gang eindigt.

De stoel die hij dompelt, en dan buigt...

En hij heeft vleugels als poten.

Nacht, diep in een droom, de lakens en kussenslopen

Lijkt je hoofd in te halen.

Nou, ik zit aan het voeteneinde van ons bed.

Oh het lied dat alleen wij kennen,

Waar het zonlicht en de wind waait.

Over boshyacinten, over zwart-

Luister, noem je naam-

Ik zal door je raam zweven.

Oh het lied dat alleen wij kennen,

Waar het zonlicht en de wind waait.

Over boshyacinten, over zwart-

Luister, noem je naam-

Ik zal door je raam zweven.

Bid door de stilte, de kloof die tussen ons is.

Neem al het verdriet en we zullen de velden opschudden.

En we zullen ontrafelen, ontrafelen de momenten.

En we zullen ontrafelen, ontrafelen de momenten.

Oh…

Oh het lied dat alleen wij kennen,

Waar het zonlicht en de wind waait.

Over boshyacinten, over zwart-

Luister, noem je naam-

Ik kom naar je raam.

(Oh, het nummer dat alleen wij kennen,

Waar het zonlicht en de wind waaien.)

Ik zal je naam noemen

Terwijl ik door je raam zweef.