Ronsard 96 - Dany Brillant

Quand tu t’en vas, que tu me laisses

Pour aller vers d’autres amants

Que tu ne tiens plus tes promesses

Et joue avec mes sentiments

Alors en moi, je deviens bête

Et j’ai de mauvaises pensées

Je songe au temps de ta défaite

Lorsque le temps t’aura vidée

Quand t’auras perdu ta jeunesse

Tu ne seras qu’une fleur fanée

Je veux que tes amants te laissent

Et que tu te mettes à douter

Je veux qu’un jour, tu connaisses

La peur de ne plus être aimée

Qu’un jour, ta beauté disparaisse

S’essoufflant avec les années

Quand tu n’auras plus cette grâce

Qu’ont les jeunes filles de quinze ans

Ce jour-là, tu perdras la face

À la face de tes soupirants

Tu auras beau faire des manières

Mais tout ça ne changera rien

Celle qui vit sur sa chair

Ne peut faire un très long chemin

Quand t’auras perdu ta jeunesse

Tu te lèveras tôt le matin

Pour dissimuler les faiblesses

De ce visage que tu peins

Alors moi, j’aurai un sourire

Et je me souviendrai du temps

Où tu avais un avenir

Dans la splendeur de tes vingt ans

Mais je m'égare et je délire

Car tu es si belle à présent

J’aurai, moi aussi, à souffrir

De ce temps voleur de printemps

Mais, que veux-tu, c’est ma vengeance

De penser que ce jour viendra

Où tu connaîtras la souffrance

Que je connais à cause de toi

Wanneer je gaat, wanneer je me verlaat

Om naar andere geliefden te gaan

Dat je je beloften niet meer nakomt

En speel met mijn gevoelens

Dus in mij, word ik dom

En ik heb slechte gedachten

Ik denk aan de tijd van je nederlaag

Wanneer de tijd je heeft uitgeput

Wanneer je je jeugd hebt verloren

Je zult gewoon een vervaagde bloem zijn

Ik wil dat je geliefden je verlaten

En je begint te twijfelen

Ik wil dat je het op een dag weet

De angst om niet langer geliefd te zijn

Moge op een dag je schoonheid verdwijnen

vervagen met de jaren

Wanneer je deze genade niet meer hebt

Wat hebben vijftienjarige meisjes?

Die dag verlies je gezichtsvermogen

In het aangezicht van je vrijers

Je hebt misschien manieren

Maar dat zal allemaal niets veranderen

Zij die op haar vlees leeft

Kan niet ver gaan

Wanneer je je jeugd hebt verloren

Je staat vroeg op

Om zwakheden te verbergen

Van dit gezicht dat je schildert

Dus ik zal een glimlach hebben

En ik zal me de tijd herinneren

waar je een toekomst had

In de pracht van je twintig jaar

Maar ik dwaal af en ik ben uitzinnig

Omdat je nu zo mooi bent

Ik zal ook moeten lijden

Van deze lente dieventijd

Maar wat wil je, het is mijn wraak

Te denken dat die dag zal komen

waar je de pijn zult kennen

Dat weet ik dankzij jou