Le Destin T'a Donné Ta Chance - Dany Brillant

le destin t’a donné ta chance

mais tu n’as pas su la garder

c'était vraiment la providence

qui te l’avait fait rencontrer

elle avait des yeux magnifiques

et un sourire de cinéma

un corps de déesse antique

de la poudre de noix dans la voix

elle t’a nourri de sa tendresse

pour que tu sois ce que tu es

mais tu as trahi ta promesse

le beau jour où tu y es arrivé

elle était belle, si belle, et tous les gens l’adoraient

oui, mais le ciel, cruel

te l’avait pour toujours destinée

tu étais son héros, son frère

tous les deux vous avez lutté

elle ne se laissait pas faire

lorsque les autres te méprisaient

tu aurais pu changer le monde

avec cet amour dans ton cœur

mais tu croyais comme tout le monde

que l’herbe est beaucoup plus verte ailleurs

elle était belle, si belle, et tous les gens l’adoraient

oui, mais le ciel cruel

te l’avait pour toujours destinée

mais j’ai bien peur qu’il ne se venge

reprenant ce qu’il t’a donné

on ne fait pas de mal à un ange

un jour il pourrait bien se fâcher

d’un coup de dés on peu tout perdre

seul l’amour nous protègera

elle ne t’aimait que pour toi même

et non pas pour ce que tu as

elle était fière, si fière,

quand elle marchait à ton bras

mais elle était faible, trop faible

mais quand on aime on ne pense pas…

tout seul on ne fait pas grand chose

je suis sûr que l’on ne fait rien

on a besoin d’une belle rose

pour illuminer notre chemin

bien sûr, il y a d’autres filles

mais il faudra payer comptant

et seront-elles aussi gentilles

quand tu auras un peu moins d’argent?

elle était fière, si fière, quand elle marchait avec toi

mais elle était faible, bien trop faible

mais quand on aime on ne pense pas

un jour tu comprendras, peut-être

que ce n'était pas très malin

de laisser tomber le seul être

qui était là quand tu n'étais rien

le destin t’a donné, t’a donné ta chance

mais elle pourrait t’abandonner

ne gâche pas ta dernière chance

et va… te faire… pardonner !

het lot gaf je je kans

maar je kon het niet houden

het was echt voorzienigheid

wie heeft je aan hem voorgesteld

ze had mooie ogen

en een filmglimlach

een oud godinnenlichaam

walnotenpoeder in de stem

ze voedde je met haar tederheid

voor jou om te zijn wat je bent

maar je hebt je belofte verraden

de mooie dag dat je daar aankwam

ze was mooi, zo mooi, en alle mensen waren dol op haar

ja, maar de lucht, wreed

voor altijd bestemd voor jou

je was zijn held, zijn broer

jullie worstelden allebei

ze zou het niet laten gaan

wanneer anderen je verachten

je had de wereld kunnen veranderen

met deze liefde in je hart

maar je geloofde zoals iedereen

dat het gras elders veel groener is

ze was mooi, zo mooi, en alle mensen waren dol op haar

ja, maar de wrede lucht

voor altijd bestemd voor jou

maar ik ben bang dat hij wraak zal nemen

terugnemen wat hij je gaf

je doet geen engel pijn

op een dag kan hij boos worden

met een worp van de dobbelstenen kunnen we alles verliezen

alleen liefde zal ons beschermen

ze hield alleen van je voor jezelf

en niet voor wat je hebt

ze was trots, zo trots,

toen ze op je arm liep

maar ze was zwak, te zwak

maar als je liefhebt, denk je niet...

alleen doen we niet veel

Ik weet zeker dat we niets doen

we hebben een mooie roos nodig

om onze weg te verlichten

natuurlijk zijn er andere meisjes

maar je moet contant betalen

en zullen ze net zo leuk zijn?

wanneer heb je wat minder geld?

Ze was trots, zo trots, toen ze met je liep

maar ze was zwak, veel te zwak

maar als je liefhebt denk je niet

op een dag zul je het begrijpen, misschien

dat was niet erg slim

om het enige wezen te laten vallen

wie was er toen je niets was?

het lot gaf je, gaf je je kans

maar ze zou je kunnen verlaten

verspil je laatste kans niet

en zal... je... vergeven!