J'habitais Saint-Germain-des-Prés - Dany Brillant

J’habite à Saint-Germain-des-Prés

Et tous les jours, je m’y promène

Rue Jacob au Vieux-Colombier

Je dis bonjour à tous les gens que j’aime

J’aime me balader le long de ces quais

Remonter à Saint-Germain-des-Prés

Retrouver mes copains, tous mes poètes

J’habite Saint-Germain-des-Prés

J’ai 18 ans et je trouve la vie belle

Dans une chambre très serrée

Je fais des rêves qui me donne des ailes

J’aime rencontrer au détour d’une rue

Le regard d’une belle inconnue

Elle me plaît, je lui plais, il faut qu’on parle

Tous les soirs dans un cabaret

Le jazz est devenu mon exutoire

Le public semble intéressé

Si c'était le début de mon histoire

Je ne l’ai pas encore dit à maman

Je veux vivre de mes sentiments

Je veux jouer et chanter, la vie d’artiste

Mon premier amour

C’est ici que tu as pris ma main

Qu’ensemble, on a fait notre chemin

Mais mon Dieu, comme le temps passe

Un jour, des gens sont arrivés

Ils étaient riches et jaloux de nos rêves

De nos chambres, ils nous ont chassés

Pour y mettre leurs petits millionnaires

Qui étouffaient au fond de leur ennui

Et pensaient qu’en habitant ici

Ils pourraient s’acheter une existence

Peu à peu, ils ont remplacé

Nos livres qui étaient plein de nos rêves

Par du tissu bien ficelé

Des habits qui sont des cache-misères

Vous mes poètes, mes peintres, mes fous

Où êtes-vous?

J’ai besoin de vous

Mais tant pis, c’est la vie, il faut que je m’y fasse

Les démagos ont tout brûlé

La flore est devenue un cimetière

Où contre le prix d’un café

Un court instant, on peut se croire poète

Pourtant, c'était là que tout à commencé

Que le monde s’est remis à penser

Mais tant pis, c’est fini, comme le temps passe

J’habite à Saint-Germain-des-Prés

Aujourd’hui, j’y habite avec ma tête

Pour moi, ce n’est plus qu’une idée

Que Paris sera toujours une fête

Ik woon in Saint-Germain-des-Prés

En elke dag loop ik daar

Rue Jacob in Vieux-Colombier

Ik zeg hallo tegen alle mensen van wie ik hou

Ik wandel graag langs deze kades

Ga naar Saint-Germain-des-Prés

Vind mijn vrienden, al mijn dichters

Ik woon in Saint-Germain-des-Prés

Ik ben 18 en ik vind het leven goed

In een zeer krappe kamer

Ik heb dromen die me vleugels geven

Ik ontmoet graag in de bocht van een straat

De blik van een mooie vreemdeling

Ik vind haar leuk, ik vind haar leuk, we moeten praten

Elke avond in een cabaret

Jazz werd mijn uitlaatklep

Publiek lijkt geïnteresseerd

Als dit het begin van mijn verhaal was

Ik heb het nog niet aan mama verteld

Ik wil leven op mijn gevoel

Ik wil spelen en zingen, het leven van de artiest

Mijn eerste liefde

Dit is waar je mijn hand nam

Dat we samen onze weg hebben gevonden

Maar mijn God, wat vliegt de tijd

Op een dag kwamen er mensen

Ze waren rijk en jaloers op onze dromen

Vanuit onze kamers joegen ze ons achterna

Om hun kleine miljonairs erin te stoppen

Die stikten diep in hun verveling

En dacht dat hier wonen

Ze kunnen een leven voor zichzelf kopen

Geleidelijk aan vervingen ze

Onze boeken die vol waren van onze dromen

Door goed gebreide stof

Kleren die cache-ellende zijn

Jullie mijn dichters, mijn schilders, mijn gekken

Waar ben je?

ik heb je nodig

Maar jammer, zo is het leven, ik moet er even aan wennen

De demagos hebben alles verbrand

Flora is een kerkhof geworden

Waar tegen de prijs van een koffie

Even kun je denken dat je een dichter bent

Maar daar begon het allemaal

Dat de wereld weer begon te denken

Maar jammer, het is voorbij, de tijd vliegt

Ik woon in Saint-Germain-des-Prés

Vandaag woon ik daar met mijn hoofd

Voor mij is het maar een idee

Dat Parijs altijd een feest zal zijn