O menino da porteira - Daniel

Toda vez que eu viajava pela estrada de Ouro Fino

De longe eu avistava a figura de um menino

Que corria abria a porteira e depois vinha me pedindo

Toque o berrante seu moço

Que é pra eu ficar ouvindo

Quando a boiada passava e a poeira ia baixando

Eu jogava uma moeda e ele saía pulando

Obrigado boiadeiro

Que Deus vá lhe acompanhando

Pra aquele sertão à fora meu berrante ia tocando

Nos caminhos desta vida muito espinho eu encontrei

Mas nenhum calou mais fundo

Do que isto que eu passei

Na minha viagem de volta qualquer coisa eu cismei

Vendo a porteira fechada o menino não avistei

Arriei do meu cavalo num ranchinho à beira chão

Vi uma mulher chorando, quis saber qual a razão

Boiadeiro veio tarde, veja a cruz no estradão

Quem matou o meu filhinho foi um boi sem coração

Lá pras bandas de Ouro Fino levando gado selvagem

Quando passo na porteira até vejo a sua imagem

O seu rangido tão triste mais parece uma mensagem

Daquele rosto trigueiro desejando-me boa viagem

A cruzinha no estradão do pensamento não sai

Eu já fiz um juramento que não esqueço jamais

Nem que o meu gado estoure, e eu precise ir atrás

Neste pedaço de chão berrante eu não toco mais

Elke keer als ik langs de Ouro Fino-weg reisde

Van ver zag ik de gestalte van een jongen

Wie zou rennen en de poort openen en dan komen en het mij vragen

Speel op de hoorn, jongeman

Waar moet ik naar luisteren

Toen de kudde voorbij kwam en het stof neerdaalde

Ik gooide een muntje en hij sprong eruit

Dank je cowboy

Moge God je vergezellen

In het achterland speelde mijn hoorn

Op de paden van dit leven vond ik veel doornen

Maar niemand viel dieper

dan wat ik heb meegemaakt

Op mijn terugreis dacht ik aan iets

Toen ik de gesloten poort zag, zag ik de jongen niet

Ik stapte van mijn paard bij een kleine boerderij aan de rand van de grond

Ik zag een vrouw huilen, ik wilde de reden weten

Boiadeiro kwam laat, zie het kruis op de weg

Degene die mijn zoontje heeft vermoord, was een harteloze os

Daar in Ouro Fino met wild vee

Als ik langs de poort loop, zie ik zelfs je afbeelding

Het krakende geluid lijkt helaas meer op een bericht

Van dat donkere gezicht dat me een goede reis wenst

Het kruisje op de hoofdweg van het denken gaat niet weg

Ik heb al een eed afgelegd die ik nooit zal vergeten

Zelfs als mijn vee barst en ik erachteraan moet

Op dit protserige stuk grond speel ik niet meer