Sombre dimanche - Damia

Sombre Dimanche, les bras tout chargés de fleurs

Je suis entré dans notre chambre le coeur las

Car je savais déjà que tu ne viendrais pas

Et j’ai chanté des mots d’amour et de douleur

Je suis resté tout seul et j’ai pleuré tout bas

En écoutant hurler la plainte des frimas

Sombre Dimanche

Je mourrai un dimanche où j’aurai trop souffert

Alors tu reviendras, mais je serai parti

Des cierges brûleront comme un ardent espoir

Et pour toi, sans effort, mes yeux seront ouverts

N’aie pas peur, mon amour, s’ils ne peuvent te voir

Ils te diront que je t’aimais plus que ma vie

Sombre Dimanche

Donkere zondag, armen vol bloemen

Ik liep met een vermoeid hart onze kamer binnen

Omdat ik al wist dat je niet zou komen

En ik zong woorden van liefde en pijn

Ik werd alleen gelaten en huilde zachtjes

Luisteren naar het huilen van de kreet van de vorst

donkere zondag

Ik sterf op een zondag als ik te veel heb geleden

Dus je komt terug, maar ik ben weg

Kaarsen zullen branden als brandende hoop

En voor jou, zonder inspanning, zullen mijn ogen worden geopend

Wees niet bang, mijn liefste, als ze je niet kunnen zien

Ze zullen je vertellen dat ik meer van je hield dan van mijn leven

donkere zondag