J'suis dans la dêche - Damia

Le ciel est bas morne, insipide

Et rien ne brille au firmament

Sur le boulevard d’un pas rapide

Les gens passent indifférent

Et moi, je vais la tête vide

Tremblant de froid

Les membres lourds

Courbant le dos, le ventre livide

Et mon c ur frappe

A grands coups sourds

J’ose pas rester dans la lumière

Les gans me r' gardent d’un air curieux

Et dans le brouillard, les réverbères

Rigolent de tous leurs petits yeux

Faut l’habitude de la mistoufle

Ca prend pas comme ça

D’un coup

J’ai peur du bruit, du vent qui souffle

J’ai peur des hommes

J’ai peur de tout

J’suis dans la déche

Je n’en peux plus

J’voudrais dormir

J’ai même plus de crèche

J’ai c ur tout vide

Les mains toutes rêches

J’suis dans la déche

Je n’en peux plus

J' m’arrête un peu, les jambes lourdes

Un homme approche

Comme il fait noir

J’ose tendre la main

AH, que je suis gourde

Il m' prend pour une fille de trottoir

Et dans la nuit je part maudite

Sans savoir où mènent mes pas

La rage au c ur, je vais plus vite

Tiens l’eau qui coule en bas

Elle clapote

Tout doux, tout doux

Ça cogne là dans ma peau, caboche

Hop !

Dans la flotte !

Qu’est-ce que ça fout !

De lucht is somber, smakeloos

En niets schijnt aan het firmament

Met een snelle pas op de boulevard

Mensen passeren onverschillig

En ik ga met een leeg hoofd

Trillend van de kou

zware ledematen

Terug gebogen, buik razend

En mijn hart klopt

Met grote plof

Ik durf niet in het licht te blijven

De jongens kijken me nieuwsgierig aan

En in de mist, de straatverlichting

Lachen met al hun kleine ogen

Moet wennen aan de mistoufle

Zo gaat het niet

Plotseling

Ik ben bang voor het lawaai, voor de wind die waait

Ik ben bang voor mannen

Ik ben bang voor alles

ik ben in de sloot

Ik kan er niet meer tegen

ik zou willen slapen

Ik heb niet eens een wieg meer

Ik heb een leeg hart

Alle handen ruw

ik ben in de sloot

Ik kan er niet meer tegen

Ik stop een beetje, zware benen

Een man nadert

Hoe donker is het

Ik durf uit te reiken

Ach, wat ben ik toch dom

Hij houdt me voor een trottoir meisje

En in de nacht ga ik vervloekt

Zonder te weten waar mijn stappen toe leiden

Woede in mijn hart, ik ga sneller

Houd het water dat naar beneden stroomt vast

Ze spettert

Heel lief, heel lief

Het raakt precies daar in mijn huid, noggin

Hop!

In de vloot!

Wel verdomme!