Celui qui s'en va - Damia

Sous les gal’rie d’l’Odéon, on entend parfois

Les notes d’un accordéon qui pleure à mi-voix

C’est pas la chanson d’amours de chaqu’jours

Ni le refrain vif et bien parisien

C’est quelqu’chose de différent

Ça semble tout gris

La nuit, des couples errants l'écoutent, surpris

C’est un air qu’on dirait las de tout, éc urer

Ça fait pleurer

C’est la java de celui qui s’en va

Sans r’garder en arrière

Seul dans la nuit en laissant derrière lui

Leurs braises et les prières

Tous les bobards il en a eu sa part

Tous les serment, il les sait

Et comment

Aussi lassé, dégoûté du passé

Il s’en va l’c ur blesser

C’est la java, c’est la pauvre java

De celui qui s’en va

Y’a des soirs comme des bouts d’l’an

Où le c ur lassé

Dans l’silence fait son bilan des amours passées

C’qu’il entend autour de lui, dans la nuit

Ce n’est plus le chiant d’amour, des beaux jours

Comme des gueux battant l’pavé

Tous les souvenirs

Semblent ce soir d’un air mauvais

Vers lui revenir

Et là-bas, à mi-voix

Semblent chanter, pourquoi

Comme autrefois

C’est la java de celui qui s’en va

Sans r’garder en arrière

Seul dans la nuit en laissant derrière lui

Leurs braises et les prières

Tous les bobards il en a eu sa part

Tous les serment, il les sait

Et comment

Aussi lassé, dégoûté du passé

Il s’en va l’c ur blesser

C’est la java, c’est la pauvre java

De celui qui s’en va

C’est la java, c’est la pauvre java

De l’amour qui s’en va

C’est la java, c’est la pauvre java

De l’amour qui s’en va

Onder de Odeon-galerijen horen we soms

De tonen van een accordeon die met een lage stem huilt

Het is niet het alledaagse liefdeslied

Noch het heldere, Parijse refrein

Het is iets anders

Het ziet er helemaal grijs uit

'S Nachts luisteren zwervende koppels verrast naar hem

Het is een lucht die alles moe lijkt, om te schuren

Het maakt je aan het huilen

Het is de Java van degene die vertrekt

Zonder achterom te kijken

Alleen in de nacht achterlatend

Hun sintels en gebeden

Alle canards had hij zijn deel

Alle eden die hij kent

En hoe

Zo moe, walgend van het verleden

Hij gaat zijn hart pijn doen

Het is java, het is arme java

Van degene die gaat

Er zijn avonden zoals eindejaarsfeesten

Waar het vermoeide hart

In de stilte maakt de balans op van liefdes uit het verleden

Wat hij 's nachts om zich heen hoort

Het is niet langer de pijn van liefde, van de goede dagen

Als bedelaars die op de stoep slaan

Alle herinneringen

Zie er slecht uit vanavond

naar hem terugkeren

En daarginds, met een zachte stem

Lijkt te zingen, waarom?

Zoals eerder

Het is de Java van degene die vertrekt

Zonder achterom te kijken

Alleen in de nacht achterlatend

Hun sintels en gebeden

Alle canards had hij zijn deel

Alle eden die hij kent

En hoe

Zo moe, walgend van het verleden

Hij gaat zijn hart pijn doen

Het is java, het is arme java

Van degene die gaat

Het is java, het is arme java

Van de liefde die weggaat

Het is java, het is arme java

Van de liefde die weggaat