Ma cécité - Dahlia

Ma nécessité ma chance, mes troubles ma différence

Se cachent pendant l absence, c est ma cécité

Rouge abus d aisance de clairs puissant voyances

De scènes allumées engeance sans cesse étirées

De bruits comme un remède de plaies qui longtemps saignent

D émettre avant le trêve, un oubli passager

Avance tout droit et compte les pas

Qui me séparent de toi

Avant de s asseoir avant d être sur avant d apprendre à gémir:

«tu me reprendras jamais, que pour une semaine encore «De résonances d homme blessé, de cailloux mâchés qui brisent la langue

Cherche à parler, cherches à parler

Un soupir qui s échappe des plaies qui longtemps saignent dis moi:

«comment penser l après sans être plombé de remords?

«Ecartes bien la tête et bouge les bras

Et étends bien loin les bras pour toucher, toucher du doigt

Ces murmures d existence, de scènes allumées tombées

Ma nécessité ma chance me laisse un peu tomber

J ai pourtant essayé de penser de te rendre responsable des infirmités celles

qui m empêchent de voir

Mais reste à l écart et tiens bien les marges

C est la sévérité celle qui pousse à voir

Aussi loin que cherche ma mémoire, rien n existe que l absence et la perte de

sens

Ecartes bien la tête et bouge les bras

Et étends bien loin les bras pour toucher du doigt

Ces murmures d existence, de scènes allumées tombées

Ma nécessité ma chance me laisse un peu tomber

Mijn noodzaak mijn geluk, mijn problemen mijn verschil

Verstoppen tijdens de afwezigheid, het is mijn blindheid

Rood misbruik van het gemak van duidelijke krachtige helderziendheden

Scènes verlicht kroost eindeloos uitgerekt

Klinkt als medicijn tegen lang bloedende wonden

D kwestie voor de wapenstilstand, een voorbijgaande vergeetachtigheid

Ga rechtdoor en tel de stappen

die mij van jou scheiden

Voordat je gaat zitten voordat je verder gaat voordat je leert kreunen:

"Je neemt me nooit meer terug, maar voor nog een week" Van de resonanties van gewonden, gekauwde kiezelstenen die de tong breken

Probeer te praten, probeer te praten

Een zucht die ontsnapt uit lange bloedende wonden vertelt me:

"Hoe denk je over de nasleep zonder gebukt te gaan onder wroeging?

"Houd je hoofd wijd open en beweeg je armen

En reik ver uit om aan te raken, vingeraanraking

Deze gefluister van het bestaan, van verlichte stadia gevallen

Mijn noodzaak, mijn geluk laat me een beetje in de steek

Ik heb echter geprobeerd te denken aan jou de schuld te geven van de gebreken die...

die mij ervan weerhouden om te zien

Maar blijf weg en houd de marges vast

Het is de ernst die dwingt om te zien

Voor zover mijn geheugen reikt, bestaat er niets anders dan afwezigheid en verlies van

gevoel

Spreid je hoofd wijd en beweeg je armen

En strek je armen ver uit om aan te raken

Deze gefluister van het bestaan, van verlichte stadia gevallen

Mijn noodzaak, mijn geluk laat me een beetje in de steek