Who Am I? - Country Joe McDonald, The Bevis Frond

OK.

One, two, three, four.

Who am I To stand and wonder, to wait

While the wheels of fate

Slowly grind my life away.

Who am I?

There were some things that I loved one time,

But the dreams are gone that I thought were mine,

And the hidden tears that once could fall

Now burn inside at the thought of all

The years of waste, the years of cryin'

The passions of a heart so blind;

To think that, but even still

As I stand exposed, the feelings are felt

And I cry into the echo of my loneliness.

Who am I To stand and wonder, to wait

While the wheels of fate

Slowly grind my life away.

Who am I?

What a nothing I’ve made of life

The empty words, the coward’s plight

To be pushed and passed from hand to hand

Never daring to speak, never daring to stand

And the emptiness of my family’s eyes

Reminds me over and over of lies

And promises and deeds undone

And now again I want to run

But now there is nowhere to run to.

Who am I To stand and wonder, to wait

While the wheels of fate

Slowly grind my life away.

Who am I?

And now my friend we meet again and

We shall see which one will bend

Under the strain of death’s golden eyes

Which one of us shall win the prize

To live and which one will die

'Tis I, my friend, yes 'tis I Shall kill to live again and again

To clutch the throat of sweet revenge

For life is here only for the taking.

Who am I To stand and wonder, to wait

While the wheels of fate

Slowly grind my life away.

Who am I?

Who am I?

OKÉ.

Een twee drie vier.

Wie ben ik om te staan ​​en me af te vragen, om te wachten?

Terwijl de wielen van het lot

Vermaal langzaam mijn leven.

Wie ben ik?

Er waren een paar dingen waar ik ooit van hield,

Maar de dromen zijn verdwenen waarvan ik dacht dat ze van mij waren,

En de verborgen tranen die ooit konden vallen

Brand nu van binnen bij de gedachte aan alles

De jaren van afval, de jaren van huilen

De hartstochten van een zo blind hart;

Om dat te denken, maar toch

Terwijl ik bloot sta, worden de gevoelens gevoeld

En ik huil in de echo van mijn eenzaamheid.

Wie ben ik om te staan ​​en me af te vragen, om te wachten?

Terwijl de wielen van het lot

Vermaal langzaam mijn leven.

Wie ben ik?

Wat een niets heb ik van het leven gemaakt

De lege woorden, de benarde toestand van de lafaard

Om te worden geduwd en van hand tot hand doorgegeven

Nooit durven spreken, nooit durven staan

En de leegte van de ogen van mijn familie

Doet me steeds weer aan leugens denken

En beloften en daden ongedaan gemaakt

En nu wil ik weer rennen

Maar nu is er geen plek om naartoe te rennen.

Wie ben ik om te staan ​​en me af te vragen, om te wachten?

Terwijl de wielen van het lot

Vermaal langzaam mijn leven.

Wie ben ik?

En nu, mijn vriend, ontmoeten we elkaar weer en

We zullen zien welke zal buigen

Onder de spanning van de gouden ogen van de dood

Wie van ons zal de prijs winnen

Om te leven en welke zal sterven

'Tis I, mijn vriend, ja 'tis ik zal doden om opnieuw en opnieuw te leven'

Om de keel van zoete wraak te pakken

Want het leven is hier alleen voor het oprapen.

Wie ben ik om te staan ​​en me af te vragen, om te wachten?

Terwijl de wielen van het lot

Vermaal langzaam mijn leven.

Wie ben ik?

Wie ben ik?