Lady with the Lamp - Country Joe McDonald

I don’t mind, please don’t misunderstand —

I know the score of war.

A soldiers' life is give and give

And then they ask for more.

Walking on the picket line

Where my comrades fell,

Holding up the thin-red-line

In the shot and shell.

The lady with the lamp,

You know she understands.

The lady with the lamp,

She’s the soldiers' friend.

I don’t mind the blistering heat,

I think I can endure.

It’s freezing cold and I can’t feel my feet —

Well, that’s the hell of war.

I never thought about the big red wound

When I saw my comrades fall.

Now I’m in this cold and lonely room

Wondering if I’ll live at all.

The lady with the lamp,

You know she understands.

The lady with the lamp,

She’s the soldiers' friend.

First they use us And then they throw us away.

Only this nightingale

Knows the price that we pay,

The lady with the tramp.

Excuse me please, a cup of tea,

I’ve such a terrible thirst.

Would you please come and sit with me,

I feel it’s come to the worst.

Write my mother that I love her so,

I can’t seem to hold the pen.

Take this keep-sake and send it home,

To those I’ll never see again.

The lady with the lamp,

You know she understands.

The lady with the lamp,

She’s the soldiers' friend.

She will hold his hand,

Stay with him to the end.

You know she understands,

She’s the soldier’s friend.

Ik vind het niet erg, begrijp het alsjeblieft niet verkeerd...

Ik ken de score van oorlog.

Het leven van een soldaat is geven en geven

En dan vragen ze om meer.

Lopen op de piketlijn

Waar mijn kameraden vielen,

De dunne rode lijn omhoog houden

In het schot en de granaat.

De dame met de lamp,

Je weet dat ze het begrijpt.

De dame met de lamp,

Ze is de vriend van de soldaten.

Ik vind de zinderende hitte niet erg,

Ik denk dat ik het kan verdragen.

Het is ijskoud en ik kan mijn voeten niet voelen —

Nou, dat is de hel van de oorlog.

Ik heb nooit aan de grote rode wond gedacht

Toen ik mijn kameraden zag vallen.

Nu ben ik in deze koude en eenzame kamer

Vraag me af of ik überhaupt zal leven.

De dame met de lamp,

Je weet dat ze het begrijpt.

De dame met de lamp,

Ze is de vriend van de soldaten.

Eerst gebruiken ze ons en dan gooien ze ons weg.

Alleen deze nachtegaal

Kent de prijs die we betalen,

De dame met de zwerver.

Excuseer me alstublieft, een kopje thee,

Ik heb zo'n verschrikkelijke dorst.

Wil je alsjeblieft bij me komen zitten,

Ik heb het gevoel dat het tot het ergste is gekomen.

Schrijf mijn moeder dat ik zo van haar hou,

Ik kan de pen niet vasthouden.

Neem dit aandenken en stuur het naar huis,

Voor degenen die ik nooit meer zal zien.

De dame met de lamp,

Je weet dat ze het begrijpt.

De dame met de lamp,

Ze is de vriend van de soldaten.

Ze zal zijn hand vasthouden,

Blijf bij hem tot het einde.

Je weet dat ze het begrijpt,

Ze is de vriend van de soldaat.