War Widow - Country Joe McDonald

'Twas with a heart of leaden woe

Poor Alphonze went to war;

And though it’s true he did not know

What he was fighting for

He grieved because unto Marie

He’d been but three weeks wed:

Tough luck!

Another three and he

Was listed with the dead

Marie was free if she would fain

Another spouse to choose;

But if she dared to wed again

Her pension she would lose

And so to mourn she did prefer

And widow to remain

Like many dames whose husbands were

Accounted with the slain

Yet she was made for motherhood

With hips and belly broad

And should have born a bonny brood

To render thanks to God

Ah!

If with valour Alphonze hadn’t

Fallen in the fray

Proud Marie would have been a glad

Great grandmother today

Yet maybe it is just as well

She has not bred her kind;

The ranks of unemployment swell

And flats are hard to find

For every year the human race

Richly we see increase

And wonder how they’ll find a place

Well, that’s the curse of Peace

So let us hail the gods of war

With joy and jubilation

Who favour foolish mankind for

They prune the population;

And let us thank the hungry guns

Forever belching doom

That slaughter bloodily our sons

To give us elbow room

'Het was met een hart van loden wee'

Arme Alphonze ging ten strijde;

En hoewel het waar is, wist hij het niet

Waar hij voor vocht?

Hij treurde omdat tot Marie

Hij was nog maar drie weken getrouwd:

Pech!

Nog drie en hij

Stond vermeld bij de doden

Marie was vrij als ze zou willen

Een andere echtgenoot om te kiezen;

Maar als ze weer zou trouwen?

Haar pensioen zou ze verliezen

En om te rouwen gaf ze er de voorkeur aan

En weduwe om te blijven

Zoals veel dames wiens echtgenoten waren

Verrekend met de gedoden

Toch is ze gemaakt voor het moederschap

Met brede heupen en buik

En had een knappe kroost moeten krijgen

Om God te bedanken

Ah!

Als Alphonze met moed niet had

Gevallen in de strijd

Trotse Marie zou blij zijn geweest

Overgrootmoeder vandaag

Maar misschien is het net zo goed

Ze heeft haar soort niet gefokt;

De gelederen van de werkloosheid zwellen

En flats zijn moeilijk te vinden

Voor elk jaar de mensheid

Rijkelijk zien we toename

En vraag je af hoe ze een plek zullen vinden

Nou, dat is de vloek van Vrede

Dus laten we de goden van de oorlog begroeten

Met vreugde en gejuich

Voor wie begunstigen de dwaze mensheid?

Ze snoeien de populatie;

En laten we de hongerige geweren bedanken

Voor altijd boeren ondergang

Die onze zonen bloedig afslachten

Om ons elleboogruimte te geven