Forward - Country Joe McDonald

I’ve tinkered at my bits of rhymes

In weary, woeful, waiting times;

And doleful hours of battle-din

Ere yet they brought the wounded in;

Through vigils of the fateful nights

In lousy barns by candle-light;

And dug-outs, sagging and aflood

On stretchers stiff and bleared with blood;

By ragged grove, by ruined road

By hearths accursed where love abode

By broken altars, blackened shrines

I’ve tinkered at my bits of rhymes

I’ve solaced me with scraps of song

The desolated ways along:

Through sickly fields all shrapnel-sown

And meadows reaped by death alone;

By blazing cross and splintered spire

By headless Virgin in the mire;

By gardens gashed amid their bloom

By guttered grave, by shattered tomb;

Beside the dying and the dead

Where rocket green and rocket red

In trembling pools of poising light

With flowers of flame festoon the night

Ah me!

by what dark ways of wrong

I’ve cheered my heart with scraps of song

So here’s my sheaf of war-won verse

And some is bad, and some is worse

And if at times I curse a bit

You needn’t read that part of it;

For through it all like horror runs

The red resentment of the guns

And you yourself would mutter when

You took the things that once were men

And sped them through that zone of hate

To where the dripping surgeons wait;

And wonder too if in God’s sight

War ever, ever, can be right

Yet may it not be, crime and war

But efforts misdirected are

And if there’s good in war and crime

There may be in my bits of rhyme

My songs from out the slaughter mill:

So take or leave them as you will

Ik heb gesleuteld aan mijn stukjes rijmpjes

In vermoeide, treurige wachttijden;

En droevige uren strijd-diner

Voordat ze de gewonden nog binnenbrachten;

Door wakes van de noodlottige nachten

In slechte schuren bij kaarslicht;

En dug-outs, verzakking en overstroming

Op brancards stijf en bleek van het bloed;

Door een ruig bosje, door een verwoeste weg

Bij haarden vervloekt waar de liefde verbleef

Door gebroken altaren, zwartgeblakerde heiligdommen

Ik heb gesleuteld aan mijn stukjes rijmpjes

Ik heb me getroost met stukjes lied

De verlaten wegen:

Door ziekelijke velden alle granaatscherven gezaaid

En weiden geoogst door de dood alleen;

Door een laaiend kruis en versplinterde torenspits

Door onthoofde Maagd in het slijk;

Door tuinen die tussen hun bloei zijn uitgehouwen

Door een gewelfd graf, door een verbrijzeld graf;

Naast de stervenden en de doden

Waar raketgroen en raketrood

In trillende poelen van stralend licht

Met bloemen van vlam guirlande de nacht

Ah ik!

door welke duistere manieren van kwaad

Ik heb mijn hart opgevrolijkt met stukjes lied

Dus hier is mijn bundel van door oorlog gewonnen verzen

En sommige zijn slecht en sommige zijn erger

En als ik soms een beetje vloek

U hoeft dat deel ervan niet te lezen;

Want door het allemaal heen, zoals horror loopt

De rode wrok van de wapens

En jijzelf zou mompelen wanneer

Je nam de dingen die ooit mannen waren

En snelde ze door die zone van haat

Naar waar de druipende chirurgen wachten;

En vraag me ook af of in Gods ogen

Oorlog kan ooit, ooit, goed zijn

Maar mag het niet zo zijn, misdaad en oorlog?

Maar inspanningen verkeerd gericht zijn

En als er iets goeds is in oorlog en misdaad

Er kunnen in mijn stukjes rijm zijn

Mijn liedjes uit de slachterij:

Dus neem of laat ze zoals je wilt