Mein Herz - Coronatus

Blasse Stirn im Nachtlicht

Gekrönt und ungehalten

Meiner Welt verschwig dich

Dafür sei dein was atmet

Aus deiner Schläfe

Wird ein dunkler Geist zum Himmel fahren

So schön und unergründbar

Traurig wie das Leben, das dich treibt

Und dennoch bleibt mein Herz, mein Sehnen

Lass die Engel untergehen

Mein Herz, mein Sehnen

Werden mich zu Sternen heben

Mein Herz, mein Sehnen

Dass die Himmel mir begegnen

Mein Herz, mein Sehnen

Atem stirbt und die Erinnerung — vergeht

Hohl erkling der Ort hier

Staub liegt in leeren Brunnen

Ein Geschick aus Ton nur

Ungeliebt zur Welt gekommen

Fall wie der Regen fällt

Und tränke meine nackten Arme

So schön und unergründbar

Traurig wie das Leben, das dich treibt

Vom Rand der Welt

Erklingt das Beben in der Zeit

So viele stürzten mich

In ihrem Drang nach Unermesslichkeit

Bleek voorhoofd in het nachtlicht

Gekroond en verontwaardigd

Verberg je voor mijn wereld

Want dat is van jou wat ademt

van je tempel

Een duistere geest zal naar de hemel gaan

Zo mooi en ondoorgrondelijk

Verdrietig als het leven dat je drijft

En toch blijft mijn hart, mijn verlangen

laat de engelen naar beneden gaan

Mijn hart, mijn verlangen

Zal me naar de sterren tillen

Mijn hart, mijn verlangen

dat de hemel mij ontmoet

Mijn hart, mijn verlangen

Adem sterft en geheugen - vergaat

De plaats klinkt hier hol

Stof ligt in lege putten

Een vaardigheid van alleen klei

onbemind geboren

Vallen zoals de regen valt

En geef mijn blote armen water

Zo mooi en ondoorgrondelijk

Verdrietig als het leven dat je drijft

Van de rand van de wereld

Klinkt de tremor op tijd

Zoveel vielen mij

In hun drang naar onmetelijkheid