The Physician - Cole Porter

Once I loved such a shattering physician

Quite the best looking doctor in the state

He looked after my physical condition

And his bedside manner was great!

When I’d gaze up and see him there above me

Looking less like a doctor than a Turk

I was tempted to whisper, «Do you love me

Or do you merely love your work?»

He said my bronchial tubes were entrancing

My epiglottis filled him with glee

He simply loved my larynx

And went wild about my pharynx

But he never said he loved me

He said my epidermis was darling

And found my blood as blue as can be

He went through wild ecstatics

About my lymphatics

But he never said he loved me

And though, no doubt, it was not very smart of me

I get on a-wracking of my soul

To figure out why he loved every part of me

And yet not me as a whole

By my esophagus he was ravished

Enthusiastic to a degree

He said 'twas just enormous

My appendix vermiformis

But he never said he loved me

He said my cerebellum was brilliant

And my cererum far from N G

I know he thought a lotta

My medulla oblogota

But he never said he loved me

He said my maxillaries were marvels

And found my sternum stunning to see

He did a double hurdle

When I shook my pelvic girdle

But he never said he loved me

He seemed amused

When he first made a test of me

To further his medical art;

Yet he refused

When he’s fixed up the rest of me

To cure that ache in my heart

I know he thought my pancreas perfect

And for my spleen was keen as can be

He said, of all his sweeties

I’d the sweetest diabetes

But he never said he loved me

Ooit hield ik van zo'n verpletterende arts

De best uitziende dokter van de staat

Hij zorgde voor mijn fysieke conditie

En zijn manier van slapen was geweldig!

Als ik omhoog keek en hem daar boven me zag

Lijkt minder op een dokter dan op een Turk

Ik kwam in de verleiding om te fluisteren: "Hou je van me?"

Of houdt u gewoon van uw werk?»

Hij zei dat mijn bronchiën betoverend waren

Mijn epiglottis vervulde hem met vreugde

Hij hield gewoon van mijn strottenhoofd

En werd wild van mijn keelholte

Maar hij heeft nooit gezegd dat hij van me hield

Hij zei dat mijn opperhuid schat was

En vond mijn bloed zo blauw als maar kan

Hij ging door een wilde extase

Over mijn lymfeklieren

Maar hij heeft nooit gezegd dat hij van me hield

En hoewel, het was ongetwijfeld niet erg slim van me

Ik krijg een kwelling van mijn ziel

Om erachter te komen waarom hij van elk deel van mij hield

En toch niet ik als geheel

Door mijn slokdarm werd hij verkracht

Tot op zekere hoogte enthousiast

Hij zei 'het was gewoon enorm'

Mijn appendix vermiformis

Maar hij heeft nooit gezegd dat hij van me hield

Hij zei dat mijn kleine hersenen briljant waren

En mijn cererum ver van N G

Ik weet dat hij veel dacht

Mijn medulla oblogota

Maar hij heeft nooit gezegd dat hij van me hield

Hij zei dat mijn bovenkaak wonderen waren

En vond mijn borstbeen prachtig om te zien

Hij heeft een dubbele hindernis genomen

Toen ik mijn bekkengordel schudde

Maar hij heeft nooit gezegd dat hij van me hield

Hij leek geamuseerd

Toen hij me voor het eerst testte

Om zijn medische kunst te bevorderen;

Toch weigerde hij

Wanneer hij de rest van mij heeft opgeknapt

Om die pijn in mijn hart te genezen

Ik weet dat hij mijn alvleesklier perfect vond

En voor mijn milt was zo scherp als maar kan

Hij zei, van al zijn lieverds

Ik zou de liefste diabetes hebben

Maar hij heeft nooit gezegd dat hij van me hield