Notre Dame - Cloven Hoof

A tortured soul in a twisted frame

I’m the one who tolls the bell.

In a cathedral tower,

That is Notre Dame.

… Notre Dame!

I wave high above

To the crowd down below,

Though heaven help me.

I killed for love

Now there can be no Sanctuary.

No-one would weep

As I go to my grave,

Only she who knew me.

The arrows of one betrayed,

Life’s hollow mockery.

Rings loud in my ears,

The bitter call of there jeers.

Cruel laughter drowns my tears.

On top of the world,

I’m falling to the ground.

Hear the bells cry Sanctuary!

On top of the world,

I’m deafened by the sound.

Hear the bells cry Sanctuary!

Grotesque, outcast and alone,

They used ropes to bind me.

Broke a whip across my back

To remind me who I am.

She was beauty,

I was the beast.

My Esmeralda.

Bitter sweet she was

Caught and released

By this hunchback of Notre dame.

In anger and shame,

Bearing torches they came.

This fool was not to blame.

Up here I’m safe

And on my guard.

While bloodlust rules

The boulevard.

These hallowed walls

Are all around,

How long before madmen

Tear them down to the ground?

Cry Sanctuary!

Een gekwelde ziel in een verdraaid kader

Ik ben degene die de bel luidt.

In een kathedraaltoren,

Dat is de Notre Dame.

… Notre Dame!

Ik zwaai hoog naar boven

Aan de menigte beneden,

Hoewel de hemel me helpt.

Ik heb vermoord voor de liefde

Nu kan er geen Heiligdom zijn.

Niemand zou huilen

Als ik naar mijn graf ga,

Alleen zij die mij kende.

De pijlen van een verraden,

De holle bespotting van het leven.

Klinkt luid in mijn oren,

De bittere roep van hun spot.

Wreed gelach verdrinkt mijn tranen.

Op het dak van de wereld,

Ik val op de grond.

Hoor de klokken huilen Sanctuary!

Op het dak van de wereld,

Ik ben doof van het geluid.

Hoor de klokken huilen Sanctuary!

Grotesk, verstoten en alleen,

Ze gebruikten touwen om me vast te binden.

Brak een zweep op mijn rug

Om me eraan te herinneren wie ik ben.

Ze was schoonheid,

Ik was het beest.

Mijn Esmeralda.

Bitter zoet was ze

Gevangen en vrijgelaten

Door deze klokkenluider van de Notre dame.

In woede en schaamte,

Met fakkels kwamen ze.

Deze dwaas had geen schuld.

Hierboven ben ik veilig

En op mijn hoede.

Terwijl bloeddorst heerst

De boulevard.

Deze heilige muren

Zijn overal in de buurt,

Hoe lang nog voor gekken?

Ze tot op de grond afbreken?

Huil heiligdom!