Ces petits luxes - Christophe

Ces petits luxes providentiels

N’ont plus l' goût de nos amours

Bien chambrées

Du grand hôtel vide à la rue, il n’y a qu’un pas

La foule qui me mène à toi a tout l’air, l’air d’un faux pas

Le Raphaël, seul, a du vernis quand je balance

Entre deux belles, entre deux belles

Le superflu c’est l’amour, me comprends-tu?

Ton indifférence est le cœur de ma folie

Et ton allure singulière a la distance et la beauté

Des photos glacées que j’aime

Plus tu m'échappes, plus tu me plais

Au jeu de l’amour, on s’est bien ruinés

Tes seins, ta peau douce, tes yeux mouillés

Ta jeunesse, désormais me laissent sans regrets

Le superflu c’est l’amour, le comprends-tu?

Ton indifférence me va droit au cœur

Tes accents superficiels ont la distance et la beauté

Désespérées des rares instants perdus ensemble

C’est dommage, rien ne va plus

Entre nous, rien ne va plus

Ces petits luxes providentiels

N’ont plus l' goût de nos amours

Bien chambrées

Plus tu m'échappes, plus ça me frappe

Je retombe amoureux, là, presque aussi sec

Je te dis «Reste !», j' retourne ma veste

Nous voilà encore une fois dans de beaux draps

Plus tu m'échappes, plus tu m' plais

Et c’est comme ça que tu m’attrapes

Non, n’essaie pas de comprendre

Ce qui t'échappe, c’est toujours moi

Ces petits luxes providentiels

Ont le dégoût de nos amours

Même chambrées

Ces petits luxes providentiels

Font leurs adieux au Raphaël

En privé

Deze kleine voorzienige luxe

Hebben niet langer de smaak van onze liefdes

Goed gekamerd

Van het grote lege hotel naar de straat, er is maar één stap

De menigte die me naar jou leidt, ziet eruit als een misstap

De Raphaël, alleen, heeft glans als ik zwaai

Tussen twee schoonheden, tussen twee schoonheden

Het overbodige is liefde, begrijp je me?

Jouw onverschilligheid is het hart van mijn waanzin

En jouw unieke allure heeft afstand en schoonheid

Bevroren foto's die ik leuk vind

Hoe meer je me ontwijkt, hoe meer ik van je hou

In het spel van de liefde zijn we goed geruïneerd

Je borsten, je zachte huid, je natte ogen

Je jeugd laat me nu zonder spijt achter

Het overbodige is liefde, begrijp je dat?

Je onverschilligheid gaat recht naar mijn hart

Je oppervlakkige accenten hebben afstand en schoonheid

Wanhopig voor de zeldzame momenten die samen verloren zijn

Jammer, niets gaat meer goed

Tussen ons gaat er niets

Deze kleine voorzienige luxe

Hebben niet langer de smaak van onze liefdes

Goed gekamerd

Hoe meer je me ontwijkt, hoe meer het me raakt

Ik word weer verliefd, daar, bijna net zo droog

Ik zeg je "Blijf!", ik draai mijn jas om

Hier zitten we weer diep in de problemen

Hoe meer je aan me ontsnapt, hoe meer ik van je hou

En zo vang je me

Nee, probeer het niet te begrijpen

Wat jou ontgaat, ben ik altijd

Deze kleine voorzienige luxe

walgen van onze liefdes

Zelfde kamers

Deze kleine voorzienige luxe

Neem afscheid van Raphael

In prive