In Absentia - Christian Death

R. Williams

I have etched the scrolls into my skin

The hangman’s noose, 13 lies which cross the barrier/burial

There is a sin not yet commited

O, he of sleepless flight — be merciful

I have found myself lost amongst the shards

Of a world reduced to shadow

Sentenced to a lifetime in this prison

Well, I should have taken this omen and ran

Abandoned myself to secret corners

Instead I turned to face the day

Treading through the storm of the horror

And decay

How could I be so blinded

Cut down and so misguided?

Caught in deception, in deception

O, he of splintered sight — be merciful

For I know not what I do

I walk the road that leads to an early grave

As tears stream down my rigid face

Well, I should keep one eye turned towards heaven

As I drag my body through the flames

Instead I turned to face the day

Fighting with the demons I have made

Spilled all my hope along the way

It falls out, it falls dead

Shattered fragments, endless waves

O, he of sleepless nights — be merciful

I have found myself lost amongst the shards

If only I had severed ties

Ties that bind all my dreams to lies

I could have walked away from it all

I could have walked away from it all

And found that peace waits in absentia

R. Williams

Ik heb de rollen in mijn huid geëtst

De strop van de beul, 13 leugens die de barrière/begrafenis passeren

Er is een zonde die nog niet is begaan

O, hij van slapeloze vlucht - wees genadig

Ik ben verdwaald tussen de scherven

Van een wereld gereduceerd tot schaduw

Veroordeeld tot levenslang in deze gevangenis

Nou, ik had dit voorteken moeten nemen en wegrennen

Ik heb mezelf in de steek gelaten in geheime hoekjes

In plaats daarvan wendde ik me tot de dag

Door de storm van de horror lopen

en verval

Hoe kon ik zo verblind zijn?

Bezuinigen en zo misleid?

Gevangen in bedrog, in bedrog

O, hij van versplinterd zicht - wees genadig

Want ik weet niet wat ik doe

Ik loop de weg die naar een vroeg graf leidt

Terwijl de tranen over mijn stijve gezicht stromen

Nou, ik moet één oog naar de hemel gericht houden

Terwijl ik mijn lichaam door de vlammen sleep

In plaats daarvan wendde ik me tot de dag

Vechten met de demonen die ik heb gemaakt

Onderweg al mijn hoop gemorst

Het valt eruit, het valt dood

Verbrijzelde fragmenten, eindeloze golven

O, hij van slapeloze nachten - wees genadig

Ik ben verdwaald tussen de scherven

Had ik maar verbroken banden

Stropdassen die al mijn dromen aan leugens binden

Ik had weg kunnen lopen van alles

Ik had weg kunnen lopen van alles

En ontdekte dat vrede wacht in afwezigheid