Созвездие - Честер Небро

Припев:

Нет больше сил, нет больше слов и время расставило всё по местам.

Я пожелаю тебе сладких снов.

Я полагаю, мы встретимся там —

В райских садах, там живая вода.

Давай загадаем себе в подъезде:

Если наши звезды умрут, то тогда: среди умерших звезд, мы образуем созвездие.

Ты — тонкая нить, но прочнее, чем мир.

Вдоль правой ладони тянется линия.

Бонг продолжает бурлить и дымить, а я кричу тебе вслед «Подожди меня!»

Я продолжаю шагать, не жалея кроссовки.

В то время секунды куда-то бегут.

И я снова стою, на пустой остановке.

Потому, что искренне верю в этот маршрут.

Что есть, где-то там, где когда-то мы были.

Что есть в это место подвесные

мосты.

И что где-то, среди космической пыли, есть остатки звезды, что не успели остыть.

Хрусталики счастья, в ночных небесах — там я есть и ты, там секрет Мироздания.

Ты главное загадай, мне не страшно упасть, для того, чтоб исполнить желание.

Припев:

Нет больше сил, нет больше слов и время расставило всё по местам.

Я пожелаю тебе сладких снов.

Я полагаю, мы встретимся там —

В райских садах, там живая вода.

Давай загадаем себе в подъезде:

Если наши звезды умрут, то тогда: среди умерших звезд, мы образуем созвездие.

Мы порвали ту нить, продолжая тонуть.

Приближаясь ко дну, я тебя отпускаю.

Продолжая любить, и только одну.

Погружаясь на глубину, снизу вверх наблюдаю

Как Солнце встаёт, освещая район;

и мы с тобой не вдвоём — это финал нашей

драмы.

Года пролетели, да гори всё огнём!

Ты по прежнему там, а я на дне океана

Один, и ты за мной не иди.

Родная, прости, как бы тебе не хотелось —

Со мной алкоголь, мать его, и никотин;

и дорога длинная-длинная, белая-белая.

Я говорил ей — не плачь.

Ну, чего ты?

Ну, хватит!

В тот момент понимая и думая

об одном.

Лёд застывал над водной гладью, а значит, скоро моё небо покроется льдом.

Припев:

Нет больше сил, нет больше слов и время расставило всё по местам.

Я пожелаю тебе сладких снов.

Я полагаю, мы встретимся там —

В райских садах, там живая вода.

Давай загадаем себе в подъезде:

Если наши звезды умрут, то тогда: среди умерших звезд, мы образуем созвездие.

Мы образуем созвездие.

Слышишь, детка, мы образуем созвездие.

Я и ты, слышишь, я и ты.

Refrein:

Geen kracht meer, geen woorden meer, en de tijd zette alles op zijn plaats.

Ik wens je goede dromen toe.

Ik denk dat we elkaar daar zullen ontmoeten -

In de tuinen van Eden is levend water.

Laten we raden bij de ingang:

Als onze sterren sterven, dan: onder de dode sterren vormen we een sterrenbeeld.

Je bent een dunne draad, maar sterker dan de wereld.

Er loopt een lijn langs de rechter handpalm.

De waterpijp blijft borrelen en roken, en ik roep je na: "Wacht op mij!"

Ik blijf lopen, mijn gymschoenen niet sparend.

Op dat moment lopen ergens seconden.

En ik sta weer, bij een lege halte.

Omdat ik oprecht in deze route geloof.

Wat is, ergens waar we ooit waren.

Wat hangt hier op deze plek?

bruggen.

En dat ergens, tussen het kosmische stof, de overblijfselen zijn van een ster die geen tijd had om af te koelen.

Kristallen van geluk, in de nachtelijke hemel - daar ben ik en jij, daar is het geheim van het universum.

Je raadt het belangrijkste, ik ben niet bang om te vallen om een ​​wens te vervullen.

Refrein:

Geen kracht meer, geen woorden meer, en de tijd zette alles op zijn plaats.

Ik wens je goede dromen toe.

Ik denk dat we elkaar daar zullen ontmoeten -

In de tuinen van Eden is levend water.

Laten we raden bij de ingang:

Als onze sterren sterven, dan: onder de dode sterren vormen we een sterrenbeeld.

We braken die draad en bleven zinken.

Toen ik de bodem naderde, liet ik je gaan.

Blijven liefhebben, en slechts één.

Duik in de diepte, ik kijk van onder naar boven

Als de zon opkomt, verlicht het gebied;

en jij en ik zijn niet alleen - dit is de finale van onze

drama.

De jaren zijn voorbij gevlogen, maar verbrand alles met vuur!

Je bent er nog steeds, en ik ben op de bodem van de oceaan

Alleen, en je volgt me niet.

Beste, het spijt me, hoe graag je ook zou willen...

Bij mij alcohol, zijn moeder en nicotine;

en de weg is lang, lang, wit-wit.

Ik zei haar niet te huilen.

Waarom ben je?

Nou, dat is genoeg!

Op dat moment, begrip en denken

over een.

Het ijs bevroor boven het wateroppervlak, wat betekent dat binnenkort mijn hemel bedekt zal zijn met ijs.

Refrein:

Geen kracht meer, geen woorden meer, en de tijd zette alles op zijn plaats.

Ik wens je goede dromen toe.

Ik denk dat we elkaar daar zullen ontmoeten -

In de tuinen van Eden is levend water.

Laten we raden bij de ingang:

Als onze sterren sterven, dan: onder de dode sterren vormen we een sterrenbeeld.

We vormen een sterrenbeeld.

Hoor, schat, we vormen een sterrenbeeld.

Ik en jij, je hoort, ik en jij.