Пусть горит свет - Честер Небро

ЧК!

НЕБРО!

Тёмный, тёмный!

Знаешь, я не цедитель, но музыка может тебя исцелить.

Для целителей стиля пожелаю семь футов под килем.

Один эпизод, в котором можно всё изменить,

Жизнь — это фильм, но в этом фильме мы играем навылет.

Среди каменных блоков

Будь аккуратней, сынок, жизнь — не кино;

Это дорога — дорога, но не для недотрог строго.

Это Небро, пробую, нас тут немного,

Но против течения плывёт наша пирога.

Дно.

Я вижу сквозь окно, как жёлтая Луна,

И не она одна, сегодня мы с ней, как бы поровну

Зло поделим пополам;

сладкий туман, и

Как луна, я прячусь за свою темную сторону.

Сойдя на станцию Ума, без четверти двенадцать,

Ты начинаешь засыпать, мы — только просыпаться.

Там много дыма, там кумар, а я хотел остаться,

Но больше нет моста в эти цивилизации.

Готовлюсь ко сну, хотя и не хочется,

Опять не усну, пока ганджик не кончится.

В огородном дыму культивирую творчество,

На кухне вдвоём — я и моё одиночество.

Проникаю в квартиру, как вирус.

Растворяясь в свете Луны,

Подвесными мостами, момент тот настанет,

Когда с нами отправишься ты.

Покидая свой мир — не стань дезертиром

В бесконечности поглощающей тьмы.

Или на полке среди сувениров,

В тёмном чулане, по-чёрному, медленно тянутся дни.

Припев:

Но пусть горит свет одиноко на кухне;

И пусть горит свет, и пусть он не тухнет.

Да, и пусть горит свет, там, и пусть горит свет,

Там, и пусть горит свет, там, пусть дарят свет.

И пусть горит свет в одиноких сердцах;

И пусть горит свет, пусть горит без конца.

Да, и пусть горит свет, там, и пусть дарят свет,

Там, и пусть горит свет, там, пусть дарят свет.

И пусть горит свет, там, где его нет,

И пусть его нет, но я продолжу искать,

И пройдя миллионы планет, я не верю в конец,

Даже если стану похож на старика.

Твоё время уходит, и уже ночь на часах!

Твоё время уходит, отмеряют твой шаг —

По прямой безвозвратной, не спеши, но решай:

Двигаться дальше, или камнем лежать!

Проникаю в квартиру, как вирус.

Растворяясь в свете Луны,

Подвесными мостами, момент тот настанет,

Когда с нами отправишься ты.

Покидая свой мир — не стань дезертиром

В бесконечности поглощающей тьмы.

Или на полке среди сувениров,

В тёмном чулане, по-чёрному, медленно тянутся дни.

Медленно тянутся дни,

Медленно тянутся дни,

Медленно тянутся дни.

Припев:

Но пусть горит свет одиноко на кухне;

И пусть горит свет, и пусть он не тухнет.

Да, и пусть горит свет, там, и пусть горит свет,

Там, и пусть горит свет, там, пусть дарят свет.

И пусть горит свет в одиноких сердцах;

И пусть горит свет, пусть горит без конца.

Да, и пусть горит свет, там, и пусть дарят свет,

Там, и пусть горит свет, там, пусть дарят свет.

Декабрь, 2015.

Cheka!

NEBR!

Donker, donker!

Weet je, ik ben geen genezer, maar muziek kan je genezen.

Voor stijlgenezers wens ik zeven voet onder de kiel.

Een aflevering waar alles kan veranderen

Het leven is een film, maar in deze film spelen we er doorheen.

Tussen de stenen blokken

Pas op, zoon, het leven is geen film;

Dit is een weg - een weg, maar niet uitsluitend voor moeilijk bereikbare personen.

Dit is Nebro, ik probeer, er zijn niet veel van ons hier,

Maar onze prauw zwemt tegen de stroom in.

Onderkant.

Ik kijk door het raam als een gele maan

En ze is niet alleen, vandaag zijn we bij haar, alsof gelijk

Laten we het kwaad in twee delen;

zoete mist en

Net als de maan verschuil ik me achter mijn donkere kant.

Afdalen naar het Uma station, om kwart voor twaalf,

Jij begint in slaap te vallen, wij worden gewoon wakker.

Er is veel rook, er is Kumar, maar ik wilde blijven,

Maar er is niet langer een brug naar deze beschavingen.

Ik maak me klaar om naar bed te gaan, hoewel ik er geen zin in heb,

Ik val pas weer in slaap als de ganjik op is.

Ik cultiveer creativiteit in tuinrook,

Samen in de keuken - ik en mijn eenzaamheid.

Ik kom het appartement binnen als een virus.

Oplossend in het licht van de maan,

Hangbruggen, het moment komt

Wanneer ga je met ons mee.

Je wereld verlaten - word geen deserteur

In de oneindigheid van het absorberen van duisternis.

Of op een plank tussen souvenirs,

In een donkere kast, zoals zwart, slepen de dagen zich langzaam voort.

Refrein:

Maar laat het licht eenzaam branden in de keuken;

En laat het licht branden en laat het niet uitgaan.

Ja, en laat het licht daar branden, en laat het licht branden,

Daar, en laat het licht branden, daar, laat ze licht geven.

En laat het licht branden in eenzame harten;

En laat het licht branden, laat het oneindig branden.

Ja, en laat het licht daar branden, en laat ze licht geven,

Daar, en laat het licht branden, daar, laat ze licht geven.

En laat het licht branden, waar er geen is,

En zelfs als hij er niet is, maar ik zal blijven zoeken,

En nadat ik miljoenen planeten heb gepasseerd, geloof ik niet in het einde,

Zelfs als ik word als een oude man.

Je tijd dringt en het is al nacht op de klok!

Je tijd dringt, je stap wordt gemeten -

Door direct onherroepelijk, haast je niet, maar besluit:

Ga verder, of lig als een steen!

Ik kom het appartement binnen als een virus.

Oplossend in het licht van de maan,

Hangbruggen, het moment komt

Wanneer ga je met ons mee.

Je wereld verlaten - word geen deserteur

In de oneindigheid van het absorberen van duisternis.

Of op een plank tussen souvenirs,

In een donkere kast, zoals zwart, slepen de dagen zich langzaam voort.

De dagen gaan langzaam voorbij

De dagen gaan langzaam voorbij

De dagen gaan langzaam voorbij.

Refrein:

Maar laat het licht eenzaam branden in de keuken;

En laat het licht branden en laat het niet uitgaan.

Ja, en laat het licht daar branden, en laat het licht branden,

Daar, en laat het licht branden, daar, laat ze licht geven.

En laat het licht branden in eenzame harten;

En laat het licht branden, laat het oneindig branden.

Ja, en laat het licht daar branden, en laat ze licht geven,

Daar, en laat het licht branden, daar, laat ze licht geven.

december, 2015.