На подъём - Честер Небро

Ещё один день в поисках денег.

Команда «Ни шагу назад!»

Мы стали похожи на приведения в хитром сплетение слов на устах.

Теряя лицо и его отражение, где-то среди котировок NASDAQ

Ценных бумаг, цены на нефть, цены на золото, цены на газ.

Закрываю границы, открываю огонь, обжигая ресницы;

Открывая глаза по утрам, понимая, что мне уже тридцать.

И не на белом коне, и не принц, и даже не в статусе рыцаря —

Но стоит ли в принципах рыться — сдаться, сдуться, сбиться, смириться?

Слышь, пустой кошелек — на счету «Не алё!»

До среды грузанулся на трёху.

А значит — наш самолёт, не смотря на погоду готовится к взлёту.

Я верю — нам повезёт, несмотря на плохую погоду, походу,

Нас бережёт там всё-таки кто-то, и бережно чистит от позолоты.

Мы порой тяжелы на подъём.

За спиною грехи неподъёмны.

Но мы падая снова встаём, но мы падая снова встаём.

Под ногами железобетонный район, а над ним небеса раскалённые.

И каждый поёт о своём, здесь каждый поет о своём.

Мы порой тяжелы на подъём.

За спиною грехи неподъёмны.

Но мы падая снова встаём, но мы падая снова встаём.

Под ногами железобетонный район, а над ним небеса раскалённые.

И каждый поёт о своём, здесь каждый поет о своём.

Снегом заносит рабочий район.

Мы идём, несмотря на потери.

Среди тех, кто потерянным быть обречён — мы найдем того, кто не потерян.

Нам твердят обречённые быть не о чём, что путь этот не был проверен.

По прогнозам дорога покроется льдом, но я гидрометцентру не верю.

Мы идём напролом, выбивая плечом, открывая закрытые двери.

Но я вряд ли узнаю, что ждёт за углом этой многоугольной Империи.

Город дышит огнём, засорив порошком, гонит шлак в городские артерии.

Когда ночь накрывает их чёрным плащом — в организм проникают бактерии.

Видимость ноль на горизонте.

Кто мне ответит, что происходит?

Тянет на дно в этом круговороте, но вроде опасный участок был пройден.

, немного лавешки упало на сотик.

Падают люди из окон напротив, растут только цены на свет и наркотики.

Мы порой тяжелы на подъём.

За спиною грехи неподъёмны.

Но мы падая снова встаём, но мы падая снова встаём.

Под ногами железобетонный район, а над ним небеса раскалённые.

И каждый поёт о своём, здесь каждый поет о своём.

Мы порой тяжелы на подъём.

За спиною грехи неподъёмны.

Но мы падая снова встаём, но мы падая снова встаём.

Под ногами железобетонный район, а над ним небеса раскалённые.

И каждый поёт о своём, здесь каждый поет о своём.

Weer een dag op zoek naar geld.

Team "Geen stap terug!"

We zijn als geesten geworden in een sluwe verwevenheid van woorden op onze lippen.

Gezichtsverlies en zijn weerspiegeling, ergens tussen de NASDAQ-citaten

Effecten, olieprijzen, goudprijzen, gasprijzen.

Ik sluit de grenzen, ik open het vuur en verbrand mijn wimpers;

's Ochtends mijn ogen openen, beseffend dat ik al dertig was.

En niet op een wit paard, en niet een prins, en zelfs niet in de status van een ridder -

Maar is het de moeite waard om door de principes te snuffelen - op te geven, weggeblazen te worden, te verdwalen, te verzoenen?

Hé, er staat een lege portemonnee op de rekening van "Not alo!"

Tot woensdag was het geladen voor drie.

Dit betekent dat ons vliegtuig, ondanks het weer, zich klaarmaakt om op te stijgen.

Ik geloof - we zullen geluk hebben, ondanks het slechte weer, wandelen,

Toch beschermt iemand ons daar en reinigt hij ons zorgvuldig van vergulding.

We zijn soms zwaar in de lift.

Achter de rug zijn zonden ondraaglijk.

Maar als we vallen, staan ​​we weer op, maar als we vallen, staan ​​we weer op.

Onder de voeten is een gebied van gewapend beton, en daarboven is de lucht heet.

En iedereen zingt over zijn eigen, hier zingt iedereen over zijn eigen.

We zijn soms zwaar in de lift.

Achter de rug zijn zonden ondraaglijk.

Maar als we vallen, staan ​​we weer op, maar als we vallen, staan ​​we weer op.

Onder de voeten is een gebied van gewapend beton, en daarboven is de lucht heet.

En iedereen zingt over zijn eigen, hier zingt iedereen over zijn eigen.

Het werkgebied is bedekt met sneeuw.

We gaan ondanks de verliezen.

Onder degenen die gedoemd zijn verloren te gaan, zullen we degene vinden die niet verloren is.

Ons wordt verteld door de gedoemd om niets te zijn, dat dit pad niet is getest.

Volgens de voorspellingen zal de weg bedekt zijn met ijs, maar ik geloof het hydrometeorologische centrum niet.

We gaan door, kloppen met een schouder, openen gesloten deuren.

Maar het is onwaarschijnlijk dat ik weet wat er om de hoek van dit veelhoekige rijk te wachten staat.

De stad ademt vuur, bezaaid met poeder, drijft slakken de stadsslagaders in.

Wanneer de nacht hen bedekt met een zwarte mantel, komen bacteriën het lichaam binnen.

Het zicht is nul aan de horizon.

Wie gaat mij vertellen wat er aan de hand is?

Het trekt naar de bodem in deze cyclus, maar het lijkt erop dat het gevaarlijke gedeelte is gepasseerd.

, viel er een bankje op de sotik.

Mensen vallen uit de tegenoverliggende ramen, alleen de prijzen van elektriciteit en medicijnen stijgen.

We zijn soms zwaar in de lift.

Achter de rug zijn zonden ondraaglijk.

Maar als we vallen, staan ​​we weer op, maar als we vallen, staan ​​we weer op.

Onder de voeten is een gebied van gewapend beton, en daarboven is de lucht heet.

En iedereen zingt over zijn eigen, hier zingt iedereen over zijn eigen.

We zijn soms zwaar in de lift.

Achter de rug zijn zonden ondraaglijk.

Maar als we vallen, staan ​​we weer op, maar als we vallen, staan ​​we weer op.

Onder de voeten is een gebied van gewapend beton, en daarboven is de lucht heet.

En iedereen zingt over zijn eigen, hier zingt iedereen over zijn eigen.