Juan Albanil - Cheo Feliciano

(Bueno familia esto es una historia verdadera

Y viene sucediendo hace rato, y el hombre ahi.)

Juan Albañil, el edificio que levantaste

Con lo mucho que trabajaste

Esta cerrado, esta sellado

Es prohibido para ti, Juan albañil

Como es domingo Juan Albañil por la avenida

Va de paseo mirando cuanto construyo

Hoteles, condominios, cuanto lujo

Y ahora como no es socio no puede entrar

Juan Albañil, no puede entrar, no puede entrar

Juan Albañil, hombre vecino

Cuanto ha soñado con la llamada igualdad

Juan Albañil pero dile a tus hijos

Que en el cemento no hay porvenir

Como es domingo Juan Albañil por la avenida

Pasa llorando, mirando cuanto construyo

Va lamentando la importancia insignificante

Que el que trabaja tiene después que trabajo

El que trabaja tiene después que trabajo

Juan Albañil, no puede entrar

(En los andamios, sueña que sueña

Juan Albañil, con el día de la igualdad)

Pero cuantos condominios ese hombre

Va construyendo

Y mañana es la misma puerta, de ahi mismo

Lo van huyendo

Que si, que si

Y en los andamios de la vida, con palustres

De hermandad

Fabricaremos algún día la casa de la igualdad

Y digo yo

Y en esa casa señoras y señores

No habrá distinción jamás, gente de toditos los colores

Con Juan Albañil toditos podrán entrar

(Recoge esa pala, tira mezcla

Pásame ese balde

Rómpete la espalda Boricua que esto es así.)

Como es domingo Juan Albañil pasea

Por todita la ciudad

Y sus nenes le preguntan, Papi a ese edificio

Tan grande

¿por que yo no puedo entrar?

La rumba, la rumba y la rumba de la existencia

La baila la humanidad, aunque le pese la conciencia

Como Juan Albañil, esta es la desigualdad

Bendito!

Obrero, valiente Juan Albañil

Oye, hombre que le mete frente al destino

Ese es, ese es, ese es

De siete a cuatro muchachos, media hora

A almorzar

Metiendo molledo y brazo

Las manos bien repletas de callo, ya mas

Juan Albañil, hoy te digo que ese día ya vendrá

El tiempo será testigo, lo tuyo será tuyo

Mira y de nadie mas

(Definitivamente Juan Albañil

Por lo menos para mí, tú eres un señor.)

(Nou familie, dit is een waargebeurd verhaal

En het is al een lange tijd aan de gang, en de man daar.)

Juan Albañil, het gebouw dat je oprichtte

Met hoeveel heb je gewerkt

Het is gesloten, het is verzegeld

Het is voor jou verboden, Juan albañil

Hoe is het zondag Juan Albañil op de avenue

Hij gaat wandelen en kijkt hoeveel ik bouw

Hotels, appartementen, hoeveel luxe

En nu, aangezien hij geen lid is, kan hij niet binnenkomen.

Juan Albañil, je kunt niet binnenkomen, je kunt niet binnenkomen

Juan Albañil, buurman man

Hoe lang droom je al van de zogenaamde gelijkheid?

Juan Albañil maar vertel het je kinderen

Dat er in cement geen toekomst is

Hoe is het zondag Juan Albañil op de avenue

Hij brengt huilend door, kijkend naar hoeveel ik bouw

Gaat klagen over het onbeduidende belang

Dat degene die werkt heeft na het werk

Degene die werkt heeft after work

Juan Albañil, je mag niet naar binnen

(Op de steiger droomt hij dat hij droomt)

Juan Albañil, met de dag van gelijkheid)

Maar hoeveel appartementen die man?

Het is aan het bouwen

En morgen is dezelfde deur, precies daar

ze rennen weg

Ja ja

En op de steigers van het leven, met marsh

broederschap

Op een dag zullen we het huis van gelijkheid bouwen

en ik zeg

En in dat huis dames en heren

Er zal nooit een onderscheid zijn, mensen van alle kleuren

Met Juan Albañil kan iedereen naar binnen

(Pak die schop op, gooi mix)

geef me die emmer

Breek je Puerto Ricaanse terug, zo is het.)

Hoe is het zondag Juan Albañil loopt

verspreid over de stad

En zijn kinderen vragen hem, papa naar dat gebouw

Zo groot

Waarom kan ik niet naar binnen?

De rumba, de rumba en de rumba van het bestaan

De mensheid danst erop, zelfs als haar geweten erop drukt

Net als Juan Albañil is dit ongelijkheid

Gezegend!

Arbeider, dappere Juan Albañil

Hé, man die je voor het lot plaatst

Dat is het, dat is het, dat is het

Zeven tot vier jongens, een half uur

Lunchen

Molledo en arm zetten

Handen vol eelt, nu al meer

Juan Albañil, vandaag zeg ik je dat die dag zal komen

De tijd zal getuigen, wat van jou is, zal van jou zijn

Kijk en niemand anders

(Zeker Juan Albañil

Voor mij ben je tenminste een heer.)