L'Abeille Et Le Papillon - Charles Trenet, Henri Salvador

Une abeille un jour de printemps

Voletait, voletait gaiement

Sur la rose bruyère en fleur

Dont si douce est l’odeur

Au pied de la bruyère en fleur

Une pauvre chenille en pleur

Regardait voler dans le ciel

La petite et son miel

Et la pauvre chenille en sanglots

Lui disait «Je vous aime»

Mais l’abeille là-haut, tout là-haut

N’entendait pas un mot

Cependant que les jours passaient

La chenille toujours pleurait

Et l’abeille volait gaiement

Dans le ciel du printemps

Après avoir pleuré jusqu'à la nuit

Notre chenille s’endormit

Mais le soleil de ses rayons

Vint éveiller un papillon

Et sur une bruyère en fleur

Notre abeille a donné son cœur

Tandis que chantaient les grillons

Au petit papillon

Par les bois, les champs et les jardins

Se frôlant de leurs ailes

Ils butinent la rose et le thym

Dans l’air frais du matin

Ma petite histoire est finie

Elle montre que dans la vie

Quand on est guidé par l’amour

On triomphe toujours

On triomphe toujours

On triomphe toujours

Een bij op een lentedag

Fladderde, fladderde vrolijk

Op de heide roos in bloei

Wiens geur is zo zoet

Aan de voet van de bloeiende heide

Een arme huilende rups

Zag vliegen in de lucht

De kleine en haar schat

En de arme rups in tranen

Zei "ik hou van je"

Maar de bij daarboven, daarboven

Geen woord gehoord

Naarmate de dagen verstreken

De rups huilde nog steeds

En de bij vloog vrolijk

In de lentehemel

Na huilen tot de avond valt

Onze rups viel in slaap

Maar de zon van zijn stralen

Kwam om een ​​vlinder te wekken

En op een bloeiende heide

Onze bij gaf haar hart

Terwijl de krekels zongen

Naar de kleine vlinder

Door bossen, velden en tuinen

Hun vleugels poetsen

Ze foerageren roos en tijm

In de koele ochtendlucht

Mijn kleine verhaal is voorbij

Dat laat ze zien in het leven

Wanneer we geleid worden door liefde

We zegevieren altijd

We zegevieren altijd

We zegevieren altijd