Мутные замуты - CENTR

Мутные замуты, морозы лютые,

Холодное субботнее московское утро

Вечером клубы, и надо бы что-то придумать,

Дабы не обламываться с рожей хмурой.

Вариантов масса, меню на все вкусы,

Но главный минус — никогда не бывает быстро.

В этих ресторанах вам продают блюда,

Из продуктов далеко не всегда чистых.

Порции меньше заявленного веса,

Но весы с собой таскать, как-то не к месту.

Через десятые руки, друзья и подруги

И все-таки, все-таки что мы имеем в итоге?

В итоге в правой руке телефон Nokia,

Уже в который раз один и тот же номер.

В который раз отвечает, что его хозяин недоступен временно,

Видимо не скучает.

Где его носит?

Я уже все ноги отморозил.

Походу кинул, но только не сегодня.

Договорились на 8, а может мусора приняли,

Прямо в переходе, тогда я не завидую.

Дело гиблое, если сразу не скинул,

В объ*босе на марафоне ловит бэд трипы.

Птаха:

Время смутное не прошло,

В Москве еще можно что-то придумать,

Но все не так хорошо,

Ментов стало больше, научились думать.

Припев:

Если мутишь — мути тихо.

Если телефон не знаком, лучше не поднимай трубку, не будь дураком.

Знаешь что?

Лучше вообще не мути

И никогда не ходи по одному пути.

Птаха:

Привет, братуха, как житуха?

Есть маза?

Чё по деньгам?

По пять?

Дорого, зараза,

А чё там бошки иль шалуха?

Опять шалуха?

Ну ладно, мутим, х*й с ним, хоть какая то движуха.

Аа, долго мутится?

Аа, там стопудово?

Аа, подешевле никак?

Аа, на скольких косяк?

Аа, сам барыгу знаешь?

Аа, кусок ровно грамм весит?

Аа, аа, аа, бесит…

Меня бесят вот такие вопросы.

Вроде люди серьезные, взрослые, а тут, блин, заносит.

Прозваниваешь для них, суетишься, кого-то просишь.

Они еще не довольны чем-то, когда им что-то приносишь.

Нуу, че так долго?

Нуу, че это за укроп?

Нуу, это разве грамм?

Ну, бл*, мути сам.

Пойми, братан, я знал для кого мутил.

Вот сам себе и откропалил.

Припев:

Если мутишь — мути тихо.

Если телефон не знаком, лучше не поднимай трубку, не будь дураком.

Знаешь что?

Лучше вообще не мути

И никогда не ходи по одному пути.

В жизни бывает по разному: этот плачет, а этот смеется.

Но как-то однообразно, судьба плющем ядовитым вьется.

Люди как сдавали, так и сдают, за вес предавая,

Многие в теме не один год и как по-другому не знают.

А я стараюсь не влазить, стараюсь смотреть на это со стороны.

Там ничего не ценят, кроме денег, телок и власти.

Хочу избежать паранойи и мусорской напасти,

Но было и другое время, сам травил население.

Но то время прошло, я вроде прозрел,

Приобрел так сказать новое мировоззрение,

Подумал: да ну все эти мутки,

Чеки, марки, таблы, граммы, стаканы.

А сколько раз меня дома палила мама,

Когда находила пакеты с товаром в карманах.

Не разу она не кричала,

То ли грамотно мазался, то ли просто прощала.

Припев:

Если мутишь — мути тихо.

Если телефон не знаком, лучше не поднимай трубку, не будь дураком.

Знаешь что?

Лучше вообще не мути

И никогда не ходи по одному пути.

Modderig modderig, strenge vorst,

Koude zaterdagochtend in Moskou

Er zijn clubs in de avond, en je moet iets bedenken,

Om niet af te breken met een somber gezicht.

Er zijn veel opties, een menu voor alle smaken,

Maar het grootste nadeel is dat het nooit snel gaat.

Deze restaurants verkopen je gerechten,

Van de producten zijn ze lang niet altijd schoon.

Porties zijn minder dan vermeld gewicht

Maar een weegschaal met je meedragen is op de een of andere manier niet op zijn plaats.

Door tiende handen, vrienden en vriendinnen

En toch, wat hebben we uiteindelijk?

Als gevolg hiervan is in de rechterhand een Nokia-telefoon,

Voor de zoveelste keer hetzelfde aantal.

Nogmaals antwoordt hij dat zijn meester tijdelijk niet beschikbaar is,

Blijkbaar niet verveeld.

Waar draagt ​​hij het?

Ik heb mijn benen al bevroren.

Ik gooide de campagne, maar niet vandaag.

We waren het eens over 8, of misschien accepteerden ze het afval,

Precies in de doorgang, dan ben ik niet jaloers.

Het is zonde als je het niet meteen weggooit,

In ob*blootsvoets bij een marathon, vangt hij bad trips.

Vogel:

De moeilijke tijd is niet voorbij,

In Moskou kun je nog wel iets verzinnen

Maar niet alles is zo goed

Er zijn meer agenten, die hebben leren denken.

Refrein:

Als je roert, roer dan rustig.

Als de telefoon niet bekend is, neem dan niet de telefoon op, wees geen dwaas.

Je weet wel?

Het is beter om helemaal geen moeite te doen

En ga nooit één kant op.

Vogel:

Hé bro, hoe is het leven?

Is er een doolhof?

Hoe zit het met geld?

Tegen vijf uur?

Duur, infectie

En wat zijn de hoofden of de shalukha?

Weer een dwaas?

Nou, oké, we zijn aan het modderen, fuck hem, in ieder geval een soort beweging.

Ach, hoe lang blijft het hangen?

Ah, is het daar stopudovo?

Ah, goedkoper, niet?

Ach, hoeveel gewrichten?

Ah, ken je de venter zelf?

Ah, weegt een stuk precies een gram?

Ah, ah, ah, vervelend...

Dit soort vragen houden me bezig.

Het lijkt alsof mensen serieus zijn, volwassenen, maar dan, verdomme, het brengt.

Je roept ze, je maakt je druk, je vraagt ​​het aan iemand.

Ze zijn nog niet tevreden met iets als je ze iets brengt.

Wauw, wat duurt er zo lang?

Wat is dit voor dille?

Wow, is dat een gram?

Nou, f*ck, muti zelf.

Begrijp me goed, ik wist voor wie ik modderde.

Dus ik heb het voor mezelf uitgegraven.

Refrein:

Als je roert, roer dan rustig.

Als de telefoon niet bekend is, neem dan niet de telefoon op, wees geen dwaas.

Je weet wel?

Het is beter om helemaal geen moeite te doen

En ga nooit één kant op.

In het leven gebeurt het op verschillende manieren: deze huilt, en deze lacht.

Maar op de een of andere manier eentonig, kronkelt het lot als giftige klimop.

Mensen zowel overhandigden, en overhandigen, verraden voor gewicht,

Velen zijn al meer dan een jaar bezig met het onderwerp en weten niet hoe anders.

En ik probeer me er niet mee te bemoeien, ik probeer het van de zijkant te bekijken.

Niets wordt daar gewaardeerd behalve geld, vaarzen en macht.

Ik wil paranoia en afvalplaag vermijden,

Maar er was een andere keer, hij vergiftigde de bevolking.

Maar die tijd is voorbij, ik schijn het licht te hebben gezien,

Een nieuwe kijk gekregen, om zo te zeggen,

Ik dacht: ja, nou, al die troebelheid,

Cheques, postzegels, tabellen, grammen, glazen.

En hoe vaak heeft mijn moeder me thuis verbrand,

Toen ik pakjes met goederen in mijn zakken vond.

Niet één keer schreeuwde ze,

Ofwel vakkundig besmeurd, of gewoon vergeven.

Refrein:

Als je roert, roer dan rustig.

Als de telefoon niet bekend is, neem dan niet de telefoon op, wees geen dwaas.

Je weet wel?

Het is beter om helemaal geen moeite te doen

En ga nooit één kant op.