Tamirci Çırağı ( Gitar Versiyon ) - Cem Karaca

Gönlüme bir ateş düştü, yanar ha yanar yanar

Ümit gönlümün ekmeği, umar ha umar umar

Elleri ak yumuk yumuk, ojeli tırnakları

Nerelere gizlesin şu avucum nasırları

Otomobili tamire geldi dün bizim tamirhaneye

Görür görmez vurularak başladım ben sevmeye

Ayağında uzun etek, dalga dalga saçları

Ustam seslendi uzaktan: «Oğlum, al takımları.»

Ustam seslendi uzaktan: «Oğlum, al takımları.»

Bir romanda okumuştum buna benzer bir şeyi

Cildi parlak kâğıt kaplı, pahalı bir kitaptı

Ne olmuş, nasıl olmuşsa aşık olmuştu genç kız

Yine böyle bir durumda tamirci çırağına

Ustama dedim ki: «Bugün giyme’yim tulumları.»

Arkası kuşlu aynamda taradım saçlarımı

Gelecekti bugün geri arabayı almaya

O romandaki hayali belki gerçek yapmaya

O romandaki hayali belki gerçek yapmaya

Durdu zaman, durdu dünya, girdi içeri kapıdan

Durdu zaman durdu, dünya, girdi içeri kapıdan

Öylece bakakaldım, gözümü ayırmadan

Öylece bakakaldım, gözümü ayırmadan

Arabanın kapısını açtım, açtım girsin içeri

Arabanın kapısını açtım, girsin içeri

Kalktı hilal kaşları, sordu: «Kim bu serseri?»

Kalktı hilal kaşları, sordu: «Kim bu serseri?»

Çekti gitti arabayla, egzozuna boğuldum

Gözümde tomurcuk yaşlar, ağır ağır doğruldum

Ustam geldi, sırtıma vurdu, «Unut», dedi, «Romanları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

Er viel een vuur in mijn hart, het brandt, het brandt

Hoop is het brood van mijn hart, ik hoop

Zijn handen zijn wit, zijn nagels met nagellak

Waar moet mijn handpalm eelt verbergen?

Zijn auto kwam gisteren naar onze reparatiewerkplaats

Ik werd neergeschoten zodra ik het zag, ik begon lief te hebben

Lange rok aan haar voeten, golvend haar

Mijn meester riep van verre: "Mijn zoon, de rode pakken."

Mijn meester riep van verre: "Mijn zoon, de rode pakken."

Ik las zoiets in een roman.

Het was een duur boek met een omslag van glanzend papier.

Wat er gebeurde, op de een of andere manier werd het jonge meisje verliefd

In dat geval is de leerling monteur

Ik zei tegen mijn meester: "Ik ga vandaag geen overall dragen."

Ik kamde mijn haar in mijn spiegel met vogelrug

Zou vandaag komen om de auto terug te brengen

Misschien om de droom in die roman waar te maken.

Misschien om de droom in die roman waar te maken.

De tijd stopte, de wereld stopte, hij kwam binnen door de deur

De tijd stond stil, de wereld kwam binnen door de deur

Ik staarde alleen maar, zonder mijn ogen af ​​te wenden

Ik staarde alleen maar, zonder mijn ogen af ​​te wenden

Ik opende de autodeur, ik deed hem open, liet hem binnen

Ik opende de autodeur, liet hem binnen

Crescent wenkbrauwen opgetrokken, vroeg: "Wie is deze punk?"

Crescent wenkbrauwen opgetrokken, vroeg: "Wie is deze punk?"

Hij reed weg, ik stikte in zijn uitlaat

Tranen in mijn ogen, ik ging langzaam rechtop zitten

Mijn meester kwam, klopte me op de rug, "Vergeet het maar," zei hij, "Romans!"

"Je bent een arbeider, blijf een arbeider, trek de overall aan", zei hij.

"Je bent een arbeider, blijf een arbeider, trek de overall aan", zei hij.

"Je bent een arbeider, blijf een arbeider, trek de overall aan", zei hij.

"Je bent een arbeider, blijf een arbeider, trek de overall aan", zei hij.

"Je bent een arbeider, blijf een arbeider, trek de overall aan", zei hij.

Je bent een werker, blijf een werker!

Je bent een werker, blijf een werker!

Je bent een werker, blijf een werker!

Je bent een werker, blijf een werker!

Je bent een werker, blijf een werker!

Je bent een werker, blijf een werker!