33 Kurşun - Cem Karaca

Vurun ulan vurun

Ben kolay ölmem

Ocakta küllenmiş közüm, karnımda sözüm var, haldan bilene

Babam gözlerini verdi Urfa önünde, üç de kardaşını

Ömrüne doyamamış üç dağ parçası, üç nazlı selvi

Burçlardan, tepelerden, minarelerden

Kirve, hısım, aşiret çocukları

Fransız kurşununa karşı koyanda

Bıyıkları yeni terlemiş daha benim küçük dayım Nazif

Yakışıklı, hafif, iyi süvari, «Vurun kardaş» demiş

«Vurun» «Namus günüdür.»

Ve şaha kaldırmış atını

Kirvem, hallarımı böyle yaz, rivayet sanılır belki

Gül memeler değil bu, domdom kurşunu paramparça ağzımdaki

raak het, raak het

Ik sterf niet gemakkelijk

Ik ben as in de haard, ik heb een woord in mijn maag, voor iedereen die het weet

Mijn vader keek naar Urfa, drie van zijn broers

Drie stukken bergen die geen genoeg konden krijgen van hun leven, drie cipressen

Van bastions, heuvels, minaretten

Kirve, verwanten, stamkinderen

Wanneer je weerstand biedt aan de Franse kogel

Mijn kleine oom Nazif heeft alleen maar zweterige snorren

Knappe, lichte, goede ruiter zei: "Schiet op, broer."

"Schiet" "Het is een dag van eer."

En hij fokte zijn paard

Kirvem, schrijf mijn stemmingen zo op, misschien is het een gerucht

Het zijn geen rozentieten, de domdom-kogel verbrijzeld in mijn mond