Sesindeki Yalnızlık - Cem Adrian, Melis Danişmend, Karaçalı

Gözlerinde buz parçaları izler, sessizlik

Ve sessiz bir sitem olarak, kalkar yıldızları izler

Aşk yok, markaların kalbinde yatan yalnızlık var

Ben yokum, aynada biriken, uzayan yalnızlıklar

Size acı, içki ve unutuş eğer: aşk

Batma, ölüm ve hiçlikse dayatılan rol desem

Bu sürgülü ve keçeleşmiş kirpiklerin ne anlamı var?

Size gösterilen bir veda ve yol desem

Ve kan, ve hayat, ve duygular bana mutluluk

Biraz ne zan, ne sana dair kırık bir ati.

Konu: Miras

Üzgünüm denedim her versiyonunu üzgünlüğün

Kaybetmek korkularıydı odama giren mavi duman

O sesler de kayıp, içim bomboş artık

Daha mı yalnızım?

Hayır!

Mutsuzluk uyuşturuyor, umudun kıyısız tarafındayım

Ben asla ağlamam, sadece gözlerim dayanıksız

Hayvan yangısı, yılgın çiçek çelenkleri gönderdim cenazeme

Şimdi gündelikçi akşamlara kon

Hatırlat bana uzak ve yakınlığın sarıldığı bankı

Hatırlat, nasıl başlamalıydı dinlediğimiz ilk şarkı?

Hatırlat başak saplarını dik tutan gölgemi

Hatırlat efkarı, deliren gezegenimi ve öfkemi

Hatırlat nasıl yenilirdi güneş?

Çiçekleri delip geç!

Hatırlat bana benzediğin şehri, gerçekten sevince

Yalnızlık, yalnızlık

Saklandığın o küçük delikte buluyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Saklandığın o küçük delikte buluyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Bir yağmura başlar gibi, bir koşuda yavaşlar gibi

Şaşkın ve atılgan, ataerkil ve kıvrak

Bir ismin arasına kıstırılmış sonsuzluk gibi aşk

Nasıl yol alır sayısız dudaklarından?

Gel kıyılarına yüzümün, yüzme öğret can çekişen balıklarına

Gel o kumun dakikalarına kumrallığını uzat

Ve biraz sakalımın kokusunu al, götür ört yastığına

Bir oğul doğur ve beni unut, hatıralarımı yak

Şimdi hiç görmedim o son seviştiğin yabancıyı

Alışırım konuk oyuncu olup kaçınılmaz sonlarıma

Mutluluk üzerine bahis yapma zamanlarımızdı, hatırlarım

Ansızın kente ve yüreğime doğrulttuğun tabancayı

Zamansız ve Fransız, kör makas, kesik rızk

Kahve ile dirilen hücre, bunlar bizim merhabalarımız

Nikotinle görünen sabah, bunlar bizim günaydınımız

Bir unutuşun ortasındayız, bunlar elvedalarımız

Şimdi seni gasp edecekler bir yüzük ve müstakil evle

Benim bütün takım elbiselerime pişmanlık sıçrayacak

O zaman çöküp bir sigara yakabilirim bu kentte

Yağmurlar yağdırabilirim taze simit kuyruklarına

Gidişine korunamadığım gibi, dönüşünü de savunamam

Yokluğuna dayanabilirim, ancak sade bir fotoğraf olarak

Köprüler de ayrılabiliyor, nehirler de sevgilim

Hayat böyle;

bir yerden sonra ne kadar karışsan da kalabalıklara

Yalnızlık, yalnızlık

Saklandığın o küçük delikte buluyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Saklandığın o küçük delikte buluyor seni

Yalnızlık, yalnızlık

Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni

IJssporen in je ogen, stilte

En als een stil verwijt staat hij op en kijkt naar de sterren

Er is geen liefde, er is eenzaamheid die de kern vormt van de merken

Ik besta niet, de verlangende eenzaamheid verzamelde zich in de spiegel

Als je lijdt, drink en vergeet: liefde

Als ik zeg zinken, dood en de opgelegde rol van het niets

Wat is de betekenis van deze glijdende en matte wimpers?

Als ik vaarwel zeg en de weg aan je getoond wordt

En bloed, en leven, en gevoelens maken me gelukkig

Een beetje een gebroken paard over noch je gedachten, noch jou.

Onderwerp: Erfenis

Het spijt me dat ik elke versie van je sorry heb geprobeerd

Het was de angst om te verliezen, de blauwe rook die mijn kamer binnenkwam

Die stemmen zijn ook verloren, ik ben nu leeg

Ben ik nog steeds alleen?

Nee!

Angst verdooft, ik ben aan de oeverloze kant van hoop

Ik huil nooit, alleen mijn ogen zijn dun

Dierlijk vuur, ik stuurde kransen van versufte bloemen naar mijn begrafenis

Nu naar informele avonden

Doe me denken aan de bank waar afstand en intimiteit knuffelen

Herinner me, hoe moet het eerste nummer dat we luisteren beginnen?

Herinner me aan mijn schaduw die de stekelstelen rechtop houdt

Herinner me aan het kwaad, mijn gekke planeet en mijn woede

Herinner me hoe werd de zon gegeten?

Doorboor de bloemen!

Herinner me aan de stad waar je op lijkt als je er echt van houdt

eenzaamheid, eenzaamheid

Hij vindt je in dat kleine gaatje waar je je verstopt

eenzaamheid, eenzaamheid

Het maakt je verdoofd in dat harteloze lichaam waarmee je de liefde bedreef

eenzaamheid, eenzaamheid

Hij vindt je in dat kleine gaatje waar je je verstopt

eenzaamheid, eenzaamheid

Het maakt je verdoofd in dat harteloze lichaam waarmee je de liefde bedreef

Alsof het begint te regenen, alsof het langzamer gaat rennen

Verward en assertief, patriarchaal en behendig

Liefde als de eeuwigheid gevangen tussen een naam

Hoe baant het zich een weg door je ontelbare lippen?

Kom zwemmen naar je kusten, leer je stervende vissen zwemmen

Kom je bruinheid strekken tot de minuten van dat zand

En ruik een beetje van mijn baard, neem het mee naar je kussen

Geef geboorte aan een zoon en vergeet mij, verbrand mijn herinneringen

Nu heb ik die vreemdeling nog nooit gezien met wie je voor het laatst hebt gevreeën

Ik wen aan mijn onvermijdelijke einde door gastacteur te zijn.

Het was onze tijd om te wedden op geluk, weet ik nog

Het pistool dat je plotseling op de stad en mijn hart richtte

Tijdloos en Frans, stompe schaar, geknipte voeding

Cel herrezen met koffie, dit zijn onze hallo's

Ochtend met nicotine, dit zijn onze goedemorgen

We zitten midden in de vergetelheid, dit is ons afscheid

Nu zullen ze je afpersen met een ring en een huis

Spijt zal op al mijn pakken spatten

Dan kan ik instorten en een sigaret opsteken in deze stad

Ik kan het laten regenen op verse bagelstaarten

Net zoals ik niet beschermd kan worden tegen uw vertrek, kan ik uw terugkeer niet verdedigen.

Ik kan je afwezigheid verdragen, maar als een gewone foto

Bruggen kunnen ook scheiden, mijn liefste

Zo is het leven;

het maakt niet uit hoeveel je je vermengt na een plaats

eenzaamheid, eenzaamheid

Hij vindt je in dat kleine gaatje waar je je verstopt

eenzaamheid, eenzaamheid

Het maakt je verdoofd in dat harteloze lichaam waarmee je de liefde bedreef

eenzaamheid, eenzaamheid

Hij vindt je in dat kleine gaatje waar je je verstopt

eenzaamheid, eenzaamheid

Het maakt je verdoofd in dat harteloze lichaam waarmee je de liefde bedreef